Welldaad

Nog lang en breed in Nederland en er staat Köln op de borden. Niet Keulen dus. Op zich best een goed idee om alle vertalingen van steden af te schaffen en alleen de oorspronkelijke naam te gebruiken, maar dan wel consequent.

Hoe dan ook, nu komen we de grens niet over want we stoppen in Well, Limburg bij een fijne B&B. Idyllische plek met een grote tuin met overal zitjes, en een hoop gezellige beesten. Geitjes en kippen in de tuin, en aan de overkant van de weg is nog een stukje privébos waar de varkens en de hertjes uit je hand komen eten. Hoewel de hertjes dat wel erg spannend blijven vinden. Er zit ook nog een kalkoen in het bos.

Er zijn ook twee honden. Niet mijn favorieten, maar ja, wij wel die van hen 🙂 Gelukkig waren het heel lieve beesten.

Ondanks de cocktail van P20 zonnebrand en anti-mug met DEET die we braaf smeren, weten de muggen ons goed te vinden. Ik heb nog zo’n zelfde cluster op mijn rechterarm, en nog wat losse bulten op in de elleboogholte en op mijn linkerschouder, pink en buik. Het kost behoorlijk wat inspanning om NIET te krabben. Martijn zit ook helemaal onder.

Onze dagen beginnen met een heerlijk ontbijtje in de tuin. Daarna op pad! We lopen behoorlijk wat kilometers door het prachtige, afwisselende landschap van natuurgebied De Maasduinen. En wat een mazzel met het weer! Het enige jammere is dat mijn wandelschoenen somehow te klein zijn (zijn mijn voeten gegroeid?! Zijn de schoenen door verkeerd opdrogen gekrompen?) en ik op een bepaald moment zo’n pijn heb dat ik op mijn espadrilles verder moet. Mijn nagels zijn inmiddels blauw geworden.

Kijk, een hertje!

Trekpontje op de route is nog best zwaar werk. Zeker als er drie extra oude mannetjes instappen die zich eens lekker laten varen.

‘s Avonds nog een half uurtje lopen naar het restaurant.

Heerlijke vakantie.

We sluiten hem af met het decadente borrelpakket van Wijnhoeve De Kleine Schorre waar Martijn al jaren wijnstokken least. Proost!