Hemelsgroen.nl

Heeft dat nou pootjes?

Ja dus. Brrr…

Het leeft op nog geen drie meter bij mijn bed vandaan en de deur staat open. Ik ben de Steve Irwin van het balkon.

Zolang het er nog zit, waan ik mij veilig.

Man, wat een cliffhanger.

Om mezelf enthousiast te maken voor mijn thuiswerkkantoor boven, zoek ik naar ideeën voor bureau en aankleding.

Wacht, ik heb nog ergens een Ikea gids. Misschien leuk voor wat inspiratie…

… uit 2010.

Wat een wind! We wapperden een rondje bij Ooltgensplaat. Weids uitzicht met groene akkers, blauwe lucht en her en der een rood accent van een boerderijtje of een klaproos. Nederland uit het boekje.

“Je beleeft het in Ooltgensplaat,” vertelt het welkomstbord als je het dorp binnen rijdt. Waarbij het vermoedelijk om zeer bescheiden avonturen gaat. Zoals de zaterdagmarkt met drie kraampjes. Een lief, fotogeniek dorpje. Dat wel.

Goed plekje om neer te strijken voor een kadebarbecue. Wij waren zeker niet niet de enige met dit idee, bijna elke bolder was bezet. Gezellig zo!

Zelfgeknede hamburgertjes, zalmpakketjes, salade en stokbrood met kruidenboter (met lekker veel knoflook dus ik zal de tandarts zometeen mijn verontschuldigingen moeten aanbieden)

Proost!

Ha rupsje! Ik ben net zo gulzig als jij.

Lieve kaartjes bijvoorbeeld, krijg ik nooit genoeg van. Mijn kantoortje wordt steeds gezelliger. Nu het nog wel even kan gaan duren allemaal, zit ik te twijfelen of ik niet toch beter vanuit de keuken kan verhuizen naar boven. Het is geen fijnere plek, maar eeuwig de keukentafel bezetten is ook niet echt een optie. Ik broed nog op een plan hoe ik mijn bureau boven helemaal naar mijn zin kan maken.

Over broeden gesproken… Deze hing ik op, in de hoop dat er volgend seizoen een pimpelmezennestje in komt. Ik heb van binnen helaas geen zicht op het kastje, maar ik hoop ooit wakker te worden van gepiep op het balkon. Lijkt me zo gezellig!

Deze kolven waren al kaal voordat ik een foto kon maken. Ik zit in een verse maisfase. Bijvoorbeeld met polenta en gebraden kip.

Ook van de opfleurbloemen krijg ik geen genoeg. Deze kocht ik op de markt. Het is jammer dat er geen fatsoenlijke bloemenwinkel meer in de buurt zit. Wie begint er een bloemist op het eiland?

Tot slot nog het verzoek of de zon de hele zomer zo lekker uitbundig zou willen blijven schijnen? Regen voor de plantjes mag: ‘s nachts.

Tachtig jaar (en één dag) geleden werd Rotterdam verwoest door bommen. Sinds 2010 liggen door heel Rotterdam gedenklampjes die de brandgrens markeren. De meeste zijn rood, maar over het Noordereiland loopt een groene lijn in verband met ‘friendly fire’. Dit stuk is door de geallieerden verwoest, omdat het precies in de vuurlinie lag.

De lampjes geven ook mooi de grens aan tussen voor- en naoorlogse huizen op het eiland. Je ziet duidelijk verschil in bouwstijl tussen mijn eigen mooie trapgeveltje uit 1909 en het huizenblok van na de oorlog aan de overkant.

In 2007 werd de brandgrens verlicht met schijnwerpers, die op de wolken kaatsten. Misschien wel het mooiste schouwspel dat ik ooit heb gezien.

Kappers zijn weer open, maar ik ben geen spoedgeval dus ik wacht nog even. Die pony moet ik onderhand wel te lijf.

Uitsnede van de foto’s is op mondkapjespeil, zie ik nu. Wen er maar vast aan.

Ik denk altijd dat deze schaar nog van mijn opa geweest is, maar evengoed heb ik dat verzonnen want mijn opa overleed al toen ik acht was en een schaar aan iemand nalaten is wel wat curieus.

De kapper kan het duidelijk strakker maar ik ben hier tevreden mee. Nu overal kriebelhaartjes voor het echte kappersgevoel.

“Nu!” dacht ik.

Pas later las ik dat er niet ‘uitgedroogd’ stond.