Geen teambespreking of werksessie zonder het obligate incheckmoment. Superbelangrijk, is de algemene opvatting, dat je van tevoren kunt uitspreken hoe je erbij zit. Is er iets dat je bezighoudt of privé misschien aandacht vraagt? Hoe zit je in je vel? Dit om iedereen te betrekken en zodat we rekening kunnen houden met elkaar. Heus een mooi idee, maar…
Ik heb er eerlijk gezegd een hekel aan.
Continue reading “Even inchecken”
Harten zes
Sinterklaas is weer in het land!
Ik bakte pepernoten, die beslist niet tegenvallen. Klein beetje overgekruid, iets te hard, maar wel lekker.
En ik kocht alvast een nieuwe kerstbal bij Juffrouw Saartje in Gouda.
Continue reading “Harten zes”
November rain
Het is altijd doorbijten in november. Minst favoriete maand van het jaar wat mij betreft. Donker (en dat wordt alleen nog maar erger), nat en veel te druk. Er moet van alles gebeuren en de energie is laag. Deze bos vrolijkt me wel op.
Continue reading “November rain”
Geen vakantie, wel herfst
Ik kan nooit onthouden welk thema ik nou moet hebben om dichtbij de aankomsthal te staan. En volgens mij staan er ook geen verwijsborden op het parkeerterrein zelf. Dus die auto gewoon maar ergens tussen steken en er dan achter komen dat ik weer he-le-maal in de verste uithoek sta. Geeft niet. Ik ben altijd blij dat het allemaal gelukt is met rijden en dat we samen naar huis kunnen. Continue reading “Geen vakantie, wel herfst”
Nog een weekje vrij
Yes, eindelijk het diploma op zak! Maar dat was pas op vrijdag. Wat voorafging…
Continue reading “Nog een weekje vrij”
Puglia week 2
Ik schrik in eerste instantie van de tweede locatie, Ruffano, want we lijken te zijn beland op een soort industrieterrein. Maar het huis heeft alles wat we zoeken plus een heerlijke tuin met buitenkeuken en er gaat toch een zekere schoonheid schuil achter de treurige façade. We wanen ons afwisselend op de set van een Mexicaanse cowboyfilm, in een Oostblokland en dan toch opeens weer in het 18e eeuwse Italië.
Puglia week 1
Wat een heerlijke vakantie. Zon, veel meer zee dan ik gewend ben, twee fantastische Airbnbs, plaatsjes die soms pittoresk en soms prachtig voor de ‘acquired taste’ zijn en de Primitivo’s (al dan niet gekoeld) smaken ons goed. Onmogelijk om verslag te doen van de hele trip, dus ik pluk er gewoon wat foto’s en wat verhalen uit. Continue reading “Puglia week 1”
Storm voor de stilte
Deze week start ik met twee volle dagen training. Ik zie er wat tegenop want het is met rollenspellen en die trek ik heel slecht. Lange dagen, gelukkig ook veel theorie, een heerlijke lunch en leuke deelnemers. Al met al niet slecht dus. Na de hete dagen vorig weekend en maandag slaat dinsdag het weer om en hoost het als ik naar huis fiets. Geeft niet. Alleen jammer dat mijn keukenplafond het niet heeft gehouden.
Het is een lekkage die eens in de zoveel tijd terugkomt als het stortregent, en na 15 jaar kan ik me er niet echt meer druk om maken. Teil eronder met een handdoek erin, VvE beheer mailen en klaar. Gelukkig is het nog nooit gebeurd dat ik te laat thuiskom en mijn laminaat kromgetrokken is.
Continue reading “Storm voor de stilte”
50/45
De 50e donatie!
“Jij gaat voor de sokken denk ik,” zegt de blije vrijwilliger die me tijdens de afname ook al chocola komt aanbieden. Ik werp even een blik in de vitrinekast met cadeaus waar ik uit mag kiezen en ik geef de man gelijk. Graag, leuk! Ik krijg er ook nog post-its bij.
De échte mijlpaal die ik nog hoop te bereiken over een jaar of tien is 70. Bij 35 donaties is er een leven gered, en twee levens redden lijkt me wondermooi.
Maar voor nu ben ik helemaal gelukkig met de sokken 🙂
Continue reading “50/45”
Paarse missie 2
De wekker staat op 5.00 uur. Op zondag!
5.20 uur gedoucht en wel de deur uit
6.10 uur een kop thee in de auto
6.20 uur lopen we in het bos bij Heidestein. Ik wil heel graag naar de heide en het lijkt me zo mooi om er een keer bij zonsopkomst te zijn. Bijkomende voordelen:
1. meer kans op wild,
2. minder mensen op ons pad en
3. om half elf zijn we weer thuis en hebben we nog de hele dag voor ons om te luieren.
We hebben de route nog niet eerder gelopen dus we weten niet wat er komt. Maar als ik na tien minuten fel oranje licht door de boomstammen zie komen, hoop ik zó dat we de heide op tijd bereiken. We gaan bijna rennen van opwinding.
Inderdaad stuiten we al snel op de heide, waar nog mist hangt.
Magisch.
Continue reading “Paarse missie 2”