Hemelsgroen.nl

In groep 7 of 8 maakte ik een werkstuk over Canada en hield ik er vervolgens een spreekbeurt over. Van het hele verhaal kan ik me niets meer herinneren op de Niagara watervallen na. Zij hebben toen zo’n indruk op mij gemaakt! Dat werkstuk moest nog ergens liggen. Vandaag haalde ik halsbrekende toeren uit in mijn berging, en met resultaat!

Zo te zien is de ansichtkaart van de waterval er later uitgescheurd. Waarschijnlijk omdat ik hem ergens heb opgehangen in mijn kamer of in mijn agenda heb geplakt.

Heb ik mijn hele leven gedroomd over het bezoeken van Niagara Falls? Nee! Maar als we dan toch in Canada zijn, wil ik er wel erg graag heen. En in de trein (die van Toronto naar New York rijdt) voel ik blije kriebels in mijn buik alsof we op schoolreis zijn. We gaan er écht naartoe!!

Vanaf het station is het nog een half uur lopen. Zouden we ze eerst horen en dan zien? Of andersom?
Ongeveer tegelijk. We lopen langs een prachtig smaragdgroene rivier met een hoop schuim, die van de watervallen vandaan stroomt.

Als eerste zien we de Amerikaanse watervallen met rechts daarnaast de Bridal Veil Falls. Heel erg indrukwekkend, en zeer fotogeniek door de grote rotsblokken waar het water bovenop klettert.

De watervallen vormen de grens tussen Canada en de Verenigde Staten. De rivier stort vanuit de VS Canada in. Blij dat we vanuit Canada kijken.

Als je achterom kijkt, zie je de toeristische kermis met hotels, casino’s en attracties. Het plaatsje is helaas een soort pretpark.

Naast de American en Bridal Veil Falls ligt de Horsshoe waterval, inderdaad in de vorm van een hoefijzer. Deze waterval heeft constant een “witte vlek” van mist voor zich hangen door het opspattende water. De afstand vanaf de kant tot de waterval is minimaal, je kunt van heel dichtbij kijken. Wat een power!

Ik wist dat je achter de waterval door kon lopen, en wilde graag de attractie Journey behind the Falls doen. Ik stelde mij hierbij een tunnel voor, waarvan één kant open was, of desnoods van glas. Jammer genoeg was de tunnel dicht, met op twee plekken een soort kijkgat waarvoor een lange rij mensen stond om selfies met tegenlicht te maken. Niet de moeite waard. Wel leuk was dat we iets dichterbij de waterval konden komen en lekker natgehoost werden. Ook mijn wens om een regenboog te zien werd nog beloond.

Onderin de foto zie je de mini-mensjes met gele poncho’s op hun Journey behind the Falls – geeft een mooi perspectief. De watervallen zijn kolossaal. Kolossaal en schitterend.

De lat ligt hoog. MoMA, Tate Modern, Musée d’Orsay, het Rijksmuseum… wij zijn best verwend op museumgebied. De verwachtingen van het museum van schone kunsten in Montréal zijn daarom niet al te hoog. Maar dit blijkt onterecht; het museum is prachtig! We hebben geluk met twee fantastische tentoonstellingen, maar de vaste collectie is zeker ook de moeite waard.

Chagall: Naast diverse kleurrijke schilderijen zijn er vooral kostuumontwerpen voor ballet en opera. Een bont gezelschap van sprookjesachtige, bizarre fantasiefiguren. Mooi belicht.

Dit is een reusachtig wandtapijt, geborduurd naar idee van Chagall.

Er zijn ook enkele beeldhouwwerken van de kunstenaar.

En details van glas-in-lood ramen. De schetsen hangen ernaast en zijn best nauwkeurig overgenomen.

Ook is er een tentoonstellingsruimte ingericht door Jean Paul Gaultier. Meubels zijn letterlijk achter het behang geplakt, maar de vormen van bijzettafels, koffers, lampen en een opgezette hertekop zie je door de strakgespannen witte doeken heen. Sommige paspoppen hebben een écht gezicht geprojecteerd, dat af en toe knipoogt, spontaan begint te zingen of wat zegt tegen het publiek.

De vaste collectie heeft een beetje van veel. Heel veel verschillende periodes en stijlen, en daar slechts enkele werken van. Zo reis je lekker vlot door de tijd. De afdeling met Inuit beeldjes staat niet op de foto, maar is heel leuk. En ook dit schilderij trekt mijn aandacht. Ik koop er een kaart van voor in mijn collectie.

Buiten stopt het museum niet. Rondom het museum staan nog wat grote gekleurde werken om de overgang met de lelijkheid van de rest van de stad wat te verzachten.

Niet in dit museum gespot, maar erg goed gekozen door luchthaven Schiphol: deze klok staat in de vertrekhal. Het mannetje “in” de klok verft steeds de juiste tijd op het scherm en poetst het oude tijdstip dan weer weg. Een voortdurend proces waar je naar kunt blijven kijken.

– Buiten ruikt het naar bos in onze wijk. Misschien omdat het aanhoudend geregend heeft en/ of omdat er veel bomen staan, en inderdaad genoeg esdoorns.

– Binnen in ons portiek ruikt het naar dille-roomsaus. Toen we aankwamen dacht ik dat iemand heel lekker gekookt had. Dat idee is er nu wel af. Blegh.

– De vrouwen lopen hier op kaplaarzen. Gewoon onder een rokje, ook als het niet regent. Echt gezien: de badjuf van het buitenzwembad had ze ook aan. Bij 25 graden.

– De auto’s hebben geen nummerplaat aan de voorkant. Het is een heel kaal gezicht. Sommige auto’s hebben wel een soort snor. Een zwarte strook aan de rand van de motorkap. Dit heet een bug deflector. Weer wat geleerd.

– De kliko’s zijn miniatuurtjes van de onze, zo schattig! Niet omdat de Canadezen minder afval hebben zoals ik eerst dacht, maar omdat ze tweemaal per week geleegd worden.

Speciaal een uurtje eerder van mijn werk vertrokken om langs de bloedbank te kunnen, blijkt de bloedbank toch pas om 17.00 uur open te gaan. Ik wist dat – alleen zit mijn hoofd al in vakantiemodus. Om 18.00 uur vertrekken we alsnog, getapt en al. We komen bij Zoet of Zout Aad en Jetty tegen, gezellig! Zij zijn juist onderweg naar huis omdat wij de stacaravan komen bezetten.

In Ouddorp aangekomen, staat daar een mooi veldboeket op tafel in de tuin.

Wat een heerlijke tuin met kwetterende vogels (een luidruchtige koekoek) en heel veel kruiden. Basilicum, tijm, een reuzenstruik salie, majoraan, twee soorten munt, rozemarijn en zelfs twee plantjes koriander. Hoe dat kan, is mij een raadsel, overlevingskans van koriander is bij mij max 3 dagen.

Ik pluk elke dag verse munt voor in ons waterflesje, en diverse melanges voor het avondeten. Zo lekker!

Op Hemelvaartsdag maken we een klein rondje door de Kwade Hoek en bemachtigen we uiteindelijk in een strandtent een plekje. Eenmaal terug op de camping drinken een glaasje Agua de Valencia.

Martijn vindt altijd dat ik zo vroeg moe ben. Maar ík ben overdag meestal wakker ;)

Kijk, dit zijn de beste champignons.

Ondertussen bakt de BBQ-master de beste gehaktburgers voor door de spaghetti.

‘s Nachts kijken we nog even naar de sterren. Wat een verschil met de Randstad! We horen ook kikkers :) Eigenlijk wil ik de hele nacht buiten blijven.

Vrijdag willen we naar Zierikzee of Brielle, al naargelang de wind staat. Met Noordoosten wind wordt het Brielle. Zo hebben we de kont tegen (zadelpijn) maar de wind mee op de terugweg.

Mooi, die Haringvlietdam.

Ik houd ook heel erg van windmolens. Zo sierlijk!

In Brielle kunnen de vogels op hun gemak hun kostje bij elkaar sprokkelen, want van enige efficiëntie bij het bedienend personeel is geen sprake.

We lopen nog even over de vestingswerken van het stadje. In de singel rondom zwemmen enorme vissen. Karpers?

Na 58 km op de fiets in de brandende zon hebben we het vooral HEET. Even afkoelen.

Zaterdag fietsen we weer naar de Kwade Hoek, ditmaal om een grotere lus te wandelen. De brandnetels nemen ons te grazen (ik ontdek ook een grote bult op mijn voorhoofd en nog een muggenbeet in mijn gezicht, grrr) en het is erg warm.

Het strand sist en borrelt alsof er iemand een bruistablet over de vlakte heeft uitgestrooid. Als we dichterbij kijken, zien we dat het wemelt van de kleine wurmpjes die in het zand bellen omhoog laten borrelen.

We lopen via Havenhoofd naar de visafslag in Stellendam.

Kibbeling! Bremzout, maar erg lekker met een blikje cola.

Hahaha, geweldig, dit.

We treffen dit kapotte eitje aan. Wat zou er gebeurd zijn? Moeder merel komt poolshoogte nemen. Toch niet de koekoek..?

Onze huizenruil met Amsterdam viel precies in de periode van het Amsterdam Light Festival met 35 verschillende lichtobjecten langs een wandel- en een vaarroute (ook gewandeld).

Deze vond ik betoverend mooi. Dunne slierten licht draaiden rondom de bomen en veranderden daarbij van kleur. Als het niet zo koud geweest was, had ik me hier gerust de hele nacht aan kunnen vergapen.

We ruilden met een prachtig grachtenpand, met hoge plafonds en een heel kleurrijk interieur.

Man maakt vuur.

Hapje, iemand?

We maakten uitstapjes naar o.a. de Oba (Openbare Bibliotheek Amsterdam), waarvan het gebouw op zich al de moeite waard is. Er hing een tentoonstelling “inktspot”, met de beste spotprenten van 2016.

Ook konden we daar Het Muizenhuis bewonderen, een soort poppenhuistoren met allemaal piepkleine kamertjes door muizen bewoond. Erg leuk.

De Hermitage is één van mijn favoriete musea (in tegenstelling tot de website trouwens, die is vreselijk). Zij hebben daar het vermogen om van de saaiste onderwerpen (denk: Russische tsaren en hun theeservies) de beste tentoonstellingen te maken. Zo knap! Deze tentoonstelling Catharina de Grootste viel een beetje tegen maar ook hier zaten echt leuke oplossingen in. Luisterend naar een sprookjesvertelling bij de kunstcollectie van Catharina de Grote leerde je als bezoeker over de verschillende karaktereigenschappen en het leven van de prinses. De diamanten aan de muur triggerden de audiotour.

Ik heb een museumkaart, maar anders had ik flink moeten slikken bij de entreeprijs van maar liefst 17,50! Gelukkig kostte het mij met kaart “maar” 2,50 en dat was het bezoek het wel waard.

Bij binnenkomst dit enorme werk Beethoven’s Trompet van John Baldessari met daarachter de originele takelgarderobe, waarbij je je jas de lucht in hijst. Ook gaaf: de plannen voor het collectiegebouw van Boijmans, een openbaar depot in een enorm spiegelend bouwwerk waarin straks ook lessen en workshops in gegeven zullen worden.

Phalli’s Field van de Japanse kunstenares Yayoi Kusama. Lijkt enorm, maar is in werkelijkheid een piepklein hokje met spiegels rondom.

Hahaha, dit had mij ook kunnen gebeuren. Oeps.

Naast een heeeeleboel studies en tekeningen, hangen er ook enkele schilderijen van Fra Bartolommeo. Opvallend detail: in de schilderijen staan soms teksten, een soort gedachtenwolkjes. Links staat bijvoorbeeld NOSTRA CONVERSATIO IN COELIS EST wat zoveel betekent als Ons gesprek is hemels ook al leven we op aarde.

Altijd fijn om even langs de vaste collectie te lopen en wat te schetsen. Ik koos De vinger aan de wang van Kees van Dongen. Dom natuurlijk om juist deze in zwartwit te willen vangen terwijl de heldere kleuren me altijd naar dit schilderij lokken. Maar toch een poging.

Het zwembad staat droog, dak en muren bladderen af, ramen en tegels zijn stuk. Tropicana’s vergane glorie ziet er treurig uit. Maar uit de kieren groeit nieuw leven! In het voormalig zwemparadijs huist tegenwoordig Blue City, een verzameling kleine bedrijfjes die zich bezig houden met circulaire economie. Het afval van het ene bedrijf wordt als grondstof bij de buurman weer benut.

We kregen een rondleiding van een botanicus, die zoveel mogelijk verschillende planten wil neerzetten in zijn botanische tuin. De bougainville en nog enkele andere soorten hebben de tien jaar leegstand van het zwembad overleefd; de wortels moeten zich door de bodem gebaand hebben en ergens op een leiding gestuit zijn. Andere planten heeft hij binnengebracht en voor het project Plekkie voor jouw stekkie worden Rotterdammers opgeroepen om hun afgedankte planten te komen brengen. In Blue City krijgen ze dan een tweede kans. Plannen voor een openbare botanische tuin zijn groots, maar zullen nog even duren. De botanicus heeft last van lekkende plantenbedden en veel chloor in de aarde.

Daarna kregen we uitleg over de verschillende bedrijven die zich in het pand verzameld hebben en wat de plannen zijn voor de toekomst. Er wordt leer gemaakt uit mangopulp, tassen van autobanden en de imker levert zijn bijenwas aan een meubelmaker die tafels maakt van sloophout uit de Rotterdamse haven. Er komen werkplekken van klein tot groot en er wordt een uitgebreid laboratorium gebouwd. Een droog laboratorium met een 3D printer en diverse technische machines, een nat lab voor testen met bijvoorbeeld schimmels en algen en een foodlab voor culinaire experimenten.

Het ziet er nu allemaal nog wat houtje-touwtje uit, maar ik hoop dat deze broedplaats van creatief denken een fantastisch succesverhaal zal opleveren. De populaire oesterzwammenkwekerij Rotterzwam gaat alvast als een trein!

Plekkie voor jouw stekkie

Oesterzwammenkwekerij Rotterzwam

Casper de logeerkat was de afgelopen weken mijn favoriete klittenband. Slingerend om mijn benen in de keuken, achter mijn rug op de stoel, languit naast me op de bank of opgekruld op schoot. Hij was bijna altijd hard aan het spinnen of lief aan het slapen. Heel soms kwam er een speelkwartiertje tussendoor.

Nu is hij opgehaald en ben ik ook weer blij met een opgeruimd huis en de vrijheid om te gaan en staan waar ik wil. Maar ik verheug me alvast op de volgende logeerpartij.