Hemelsgroen.nl

Voor de studie ben ik lekker veel aan het maken.

Experimenten in Texspace en de metaalwerkplaats (ja, ik poogde een schildpadje te maken maar de lasskills laten nog te wensen over. Hij had ook nog pootjes. Had.) Continue reading “Maakmodus”

Deze week had ik mijn jaarlijkse controle en alles was nog steeds goed gelukkig.

Inmiddels is het alweer tien jaar geleden dat ik dagelijks naar de Daniel den Hoed fietste voor een portie bestraling. Bij voorkeur in alle vroegte, zodat ik aansluitend naar mijn werk kon. In mijn herinnering regende het veel en stond ik me bij nacht en ontij in mijn regenpak te hijsen. In de wachtkamer schreef ik mijn Sinterklaasgedichten en schaamde ik me een beetje dat ik daar zo energiek en eigenlijk kerngezond zat te wezen tussen de vele kale en fragiele kankerpatiënten. Het traject verliep soepel, een vuurrood vierkant tekende zich rond mijn borst af maar ik had er geen last van verder. Ik ben daar echt zonder problemen doorheen gefietst.

Dat was dat, zou je zeggen. Maar ergens heeft het zijn sporen zeker nagelaten en dan doel ik niet op de zichtbare schade.
Het luikje waar angst achter schuilt, is ontgrendeld en breekt bij elk briesje open. Waar ik altijd een rotsvast vertrouwen had in mijn lijf en mijn gezondheid, staat alles sindsdien op losse schroeven. Wat als..? Het zal toch niet..? Stress, paniek, doemdenken… gekmakend en ik kan me er nauwelijks tegen wapenen.
Corona draagt ook graag zijn steentje bij aan de hypochondrie. Terwijl ik niet eens bang ben om zelf corona te krijgen. Het idee dat ik anderen onbewust kan besmetten doet het hem. Pfff… die voortdurende onzekerheid.

Dat geeft mij een duidelijk opdracht voor de komende jaren: Fix dat luikje. Laat het klemmen. Barricadeer het.

Laat de konijntjes in de berm je gedachten weer opslokken.

Dat had nogal wat voeten in de aarde. Twee contraptions die niet pasten, plus nog iets te leen om te testen (dat óók niet paste).

Totdat ik dit ding kocht (HOERA voor de medewerker van Karwei Gouda die echt even tijd uittrok om mij goed te helpen). Hiermee kan de tuinslang aan de badkamerkraan gekoppeld worden. En dat betekent dat ik mijn badje buiten op het balkon kan zetten! Whoehoe! Gaan!


HEERLIJK om buiten in de kou in het donker in een lekker warm bad te zitten. Het ging ook nog een beetje regenen, wat bijdroeg aan de feestvreugde
Al het gedoe meer dan waard!

Nog een primeur dit weekend: ik maakte iets dat er smakelijker uitzag dan het plaatje van het recept! Oordeel zelf:

Hierboven het plaatje van het recept…

…en deze versie maakte ik.
En lekker ook nog.

Het leek wel een sprookje vandaag in het bos.
Behalve dat sprookjes meestal niet zo druk zijn. Er waren eens… duizend auto’s die naar een parkeerplek zochten. Pfff… Maar toen die draak eenmaal verslagen was, konden neus en ogen wijd open.
Continue reading “Sprookjes en stroopwafels”

Jaaaa, de bananenboot ligt hier aan de kade! Eindelijk de VIP-service waar ik als grootverbruiker van droom 😀

“Geef mij maar zo’n zakje RSI,” kreunt mijn moeder “…of hoe heet dat spul?”

Ach arme lieverds, pap en mam allebei gevloerd door voedselvergiftiging of buikgriep. Ze hebben er een afschuwelijke nacht op zitten en liggen kotsmisselijk en uitgeput in bed.
Continue reading “Zakjes RSI en de challenge achter de challenge”

Hoog tijd voor wat aanvullingen.

1. Natuurgrond.
Natuurgrond? Is niet alle grond natuurgrond? Is deze grond uit het bos geschept? En laten we het daar dan niet beter liggen?
Continue reading “Dingen die ik niet begrijp (deel II)”

Getver, het is echt herfst. Als compensatie voor alle ellende krijgen we de mooiste kleuren cadeau. Dat wel.
Continue reading “Couleur locale”

*Lekker bezig is de slogan van Milner.
Alpro gebruikt de zin ‘Lekker bezig zo’.
Dat je niet denkt dat we elkaar allemaal napraten.

De oliebollenkraam wordt alweer opgetuigd! De schilder is nog bezig, maar de verkoop is ondertussen al gestart. Ik ben zo blij dat ik oliebollen goed kan weerstaan. Een bolletje met oud & nieuw vind ik best lekker, maar ik heb er verder geen schreeuwende nood aan. Stel je voor dat er drie maanden per jaar overal chocoladekraampjes zouden staan. Dan was ik verloren.
Continue reading “Lekker bezig*”