Hemelsgroen.nl

“Lief? Wil je thee?”
“Ja, lekker.”

Martijn staat op om thee te zetten.
“Heb je nog voorkeur voor een smaak?” vraagt hij, “Geen herfstthee hoor.”

“Ehm, oké, waar denk jij aan dan?”
“Jasmijn”

“Ook goed.”

Slurpend van mijn hete thee valt mijn oog op de mok van Martijn. Koffie.
Huh? Had hij me niet net jasmijnthee opgedrongen?

De uitleg: “We zijn nu 6,5 jaar samen. En elke dag verras ik je nog.”

De ICT afdeling is het ook al zat, dat thuiswerken.

Twee weken geleden schoof ik bescheiden aan een hoekje van de eettafel met mijn laptopje en Wacom. Het was een beetje behelpen en saai zonder collega’s, maar voor drie weken goed te doen.

De persconferentie van maandagavond waarin werd aangekondigd dat de maatregelen tot juni gaan duren, hakte er bij mij goed in. JUNI! Het is nog geen april! Ik kan de periode nog steeds niet goed overzien en moet mezelf blijven toespreken om elke dag opnieuw te bekijken. Het benauwt me vooral dat we zo in vrijheid beperkt worden. Ik vind het alleen thuis heerlijk, maar heb wel graag zelf de keuze. Gelukkig mogen we nog steeds naar buiten.

Vanwege het langere thuisblijfvooruitzicht is de werkplek uitgegroeid (ontploft) tot kantoor-de-luxe met meer comfort.
Plantje om zuurstof en spirit te verhogen, een echte bureaustoel met een dekentje tegen de kou…

… de laptop naar een hoger niveau getild door De mooiste wandelingen van Nederland, extra muis en toetsenbord.

En wat ben ik blij met deze investering van een euro van Blokker!

Het grootste voordeel van thuiswerken is extra tijd om iets lekkers te maken. Bijvoorbeeld brood (toen had ik nog bloem), verse pesto en pittig stoofvlees.

Om mezelf wat op te fleuren heb ik bloemen gekocht.

Doe ik ook nog iets van werk? Zeker! En veel ook. Er ligt een berg opdrachten te wachten, van kleine klusjes tot grotere campagnes. Plus de extra corona-dingetjes, bijvoorbeeld videoboodschappen van de burgemeester monteren en spoedklussen zoals dit bord voor op speelplekken.

Als het mag van mijn to-do lijst, ga ik ook elke dag even naar buiten. Een klein rondje frisse lucht en vitamine D vangen.

Op die anderhalve meter houdt de zon een vrij ruime marge aan dus mogen de stralen je gelukkig gewoon aanraken.

Mijn naam verplicht me tot een aanzienlijke collectie. Maar ken je de hoedanigheid van de kerstlampjes? Deze la lacht die lampjes uit. Alles innig verstrengeld en wat heb ik er überhaupt van nodig?

Begin deze week zocht ik een VGA kabel om mijn laptop aan een groter scherm aan te sluiten, maar die had ik dan weer net niet. Geeft niet. Maar nu de boel toch overhoop ligt… mooi moment om korte metten te maken met de wirwar.

Soort bij soort. Hulplijn Snoeren inschakelen om te vragen waar de verschillende uitgangen toe dienen en of ik er echt vijf van nodig heb. Bij twijfel eentje bewaren.

Dit jaar alleen nog de kerstlampjes.

Opeens staat het er al, het depot van Boijmans.

Ik fietste er zomaar langs. Begint al ergens op te lijken.

Daarna door naar het Entrepotgebouw.

Ook een goeie pot.

Ze zijn aan de kleine kant, maar verder: heerlijk! Fijn om morgen mee te nemen op onze (waarschijnlijk natte) weekendwandeling.
Van mij mag de regen nu wel uit trouwens.

Tijdens het bakken had ik één ergernis: deze pakken krijg je niet open zonder een gat te maken in het papier. Waardoor je de bloem niet fatsoenlijk in een kom kunt strooien en de hele keuken onder zit. Van mij mag die sneeuw ook uit eigenlijk.

Als een krom oud mannetje 6 blikjes Energy Drink afrekent bij de kassa, dan denk ik dat zijn puber kleinzonen op bezoek komen.
Van opa mag het.

En tegelijk hoop ik ergens dat hij die zooi zelf opzuipt.