Mijn minibieb is tijdelijk ook een voedselbank voor bijen!
Van The Pollinators kreeg ik zakjes biologisch bloemenzaad om uit te delen. Met de bloeiende bloemen uit deze zaadjes helpen we straks de bijen.
Op 22 april schijnt het Nationale Zaaidag te zijn, maar van mij mag je ook op een andere dag zaaien. Mocht je nog iets willen delen op social media, gebruik dan: @the_pollinators #voerdebijbij
Bzzz
Wat is dat toch met die bandenwissel. Zodra ik een afspraak maak bij de garage, komt de hagel met bakken uit de hemel. Volgend jaar eerder plannen dus, dan zijn we er vanaf.
Gisteren hebben we ook de oude vlonder van mijn balkon gesloopt. Heerlijk klusje voor in een sneeuwstorm. Nou ja, ik moet eerlijk bekennen dat Martijn het meeste sloopwerk deed. Ik stond me voornamelijk op te vreten bij de Gamma, omdat ik niks wijzer werd van de medewerker die ik raad vroeg.
Ik had er terrastegels uitgezocht die niet op bitumen gelegd kunnen worden. En laat dat nou precies het spul zijn dat op mijn balkon onder de vlonder tevoorschijn kwam. Niet dat ik daar oog voor heb, maar de straatapp wist het te vertellen. Ik wil graag losse onderdelen in verband met verwachte lekkages (resultaten uit het verleden blijken verdomd vaak goede voorspellers) en geen hout meer (vanwege lui – geen zin meer in beitsen).
Kan niet. Onmogelijk op bitumen.
Nu dus maar op zoek naar houten vlondertegels.
Even wat tegengif voor deze ellende:
Lammetjes als evergreen,…
Gekwaak in de maak…
… en kikker doet Stervende Zwaan.
Kssst! Grrrr…
Mmmmm…..
Mijn sponsormeisje werd 13. Ze bleef die dag thuis vanwege de pandemie (net als wij allemaal) en er was ook geen taart “wegens economische omstandigheden”.
O.
Haar hele familie had haar de hartelijkste felicitaties gebracht en mijn neus is weer even op de feiten gedrukt.
Ik ben zo blij dat ze altijd terugschrijft en het is goed te horen dat ze gezond is en klaagt over school. Ik gun haar de wereld (inclusief de allerlekkerste taart).
Muchos besos a la distancia.
Dit heet officieel een stamper. Wist ik ook niet, maar ik zag het staan in de gebruiksaanwijzing van de ‘Mean Machine’, mijn keukenmachine, toen ik zocht naar het merk en typenummer van het apparaat. Stamper dus, en niet aanduwdinges, zoals je zou verwachten. Want met dit ding duw je je te hakken of raspen voedsel door de snijder. Zoals je ziet op de foto breken de nopjes aan de randen van de stamper af en die belanden in je eten. Breek je je kiezen op! En echt gezond om door te slikken lijkt mij het ook niet. Ik wilde daar eens iemand over spreken bij Philips.
Korte versie: dat is niet gelukt.
Medium versie: telefoonnummer bestaat überhaupt niet. Je komt pas in aanmerking voor een chat met een levend wezen als je je eerst door alle vragen van een robot worstelt. Robot herhaalt stoïcijns de vragen waar je geen antwoord op hebt, dus uiteindelijk vul je maar wat onzin in. De levende medewerker bombardeert je vervolgens ook met vragen volgens een vast stramien. Zijn conclusie: valt helaas buiten de garantie. Je kunt wel een nieuwe kopen bij Handyman.
Maar… ik WIL helemaal geen nieuwe want daar breken de noppen óók van af. Ik wil alleen maar melden dat het een gevaarlijk onderdeel is waar ze bij Philips wat aan moeten veranderen. Maar ik doe iets doms op mijn toetsenbord en gooi mezelf per ongeluk uit de chat.
Laat maar dan.
Het leven zonder stamper is ook best uit te houden.
Pesto van boerenkool. Onverwacht heerlijk. Om te verwarmen vind ik hem iets te citroenig, maar zo koud op de boterham met een plak kaas: ja!
Wat doet die boterham nou in de suikerpot?
***SUPERTIP*** Zo maak je keihard geworden basterdsuiker weer zacht. Werkt als een tierelier.
Een update van mijn goede voornemen: de rollen folie zijn nog bijna intact. Ik gebruik veel meer bakjes.
Ben vooral ook enthousiast over de foodhuggers en siliconen deksels. Fijn en handig in gebruik. De siliconen zakjes? Mweh… not so much. Ik vind ze vooral heel log. Zwaar, dik… niet zo werkbaar.
Maar goed dat ik vorig jaar geen idee had van de duur van de corona ellende. Ik vond drie weken thuiswerken toen al bijna niet te overzien.
En als het mocht, fietste ik zo weer in alle vroegte langs de hertjes naar het station om weer ‘naar kantoor’ te gaan. Ook al heb ik thuis een fijne plek en kan ik nu een uur langer uitslapen.
Maar ja.
De pantoffels blijven voorlopig nog aan. Ik kruip in alle vroegte lekker in mijn werkhoekje. Wel gewoon gedoucht en aangekleed, soms heb ik er zelfs al een ommetje op zitten. Elektrisch kacheltje erbij, radio aan… veel comfortabeler eigenlijk dan de stille cleandesk flexplek in het Huis van de Stad. Maar dag in, dag uit alleen zitten, dat getetter tegen je beeldscherm tijdens Zooms, geen nieuws uit de wandelgangen…pfff… ik vind het een dobber.
Ik vraag wel eens aan vrienden wat zij zouden kiezen als ze één coronamaatregel mogen opheffen. Vaak is dat dan ‘de horeca weer open’, of ‘weer mogen reizen’. Zou ik ook allemaal heel graag willen. Maar ik ga voor die anderhalve meter. Daar zijn de meeste mensen al helemaal aan gewend. Vreselijk, toch? Dat je met een grote boog om mensen heenloopt?
Pluspuntjes zijn de opfleurboeketten die ik mezelf tegenwoordig cadeau doe. “Vroeger” kocht ik nooit bloemen voor mezelf, maar ze helpen écht mee aan een beter humeur. Wat werkt er voor jou om jezelf op te vrolijken? Ben benieuwd!
5.30 uur
De merel wordt zingend wakker. Onvermoeibaar zingt hij de longen uit zijn lijfje. Het enthousiasme is aanstekelijk en ik sta vrolijk op.
Dan krijg ik op de radio de ultieme kijktip: Lammetjes TV! Herder Daniël neemt ons mee in de kudde waar de Drentse heideschapen op springen staan. Allemaal uitgerekend op 15 februari. Wat een heerlijke vlogs! Na één aflevering ben ik al helemaal gelukkig en dat zonder één enkel lammetje.
Gelukkig wordt in de volgende aflevering de eerste tweeling geboren. 🙂 🙂
De Maasboulevard is geel van de krokusjes. Minimaal één konijntje heeft de sneeuw overleefd in Ons Park.
Er is hoop.
Mijn hubje USB-C naar USB was stuk. Ik bestelde via mijn werk een nieuwe, maar mijn geduld matcht niet met snelheid van de organisatie, dus ik zegde de bestelling daar af (was na 4 dagen toch nog niet verwerkt) en bestelde het opnieuw via Coolblue. Later declareren.
Alles voor een glimlach! 🙂 En die hadden ze inderdaad te pakken.
Maar nog zieliger: de Junglemini’s van Lidl.
De commercial is geweldig! Kijk wat een fantastische jungle. Whoehoehoehoe!!
Maar dan krijg je dus uiteindelijk deze sneue blokjes.
Hahaha… aaah…
Het hondje maakt de foto helemaal af.
Als je nou nog geen trek hebt in snert, dan weet ik het ook niet meer.
Om 7.00 uur kan ik me niet langer beheersen. Naar buiten!
Als eerste lopen in zo’n volmaakte witte laag blijft heerlijk. Het is natuurlijk nog stil op straat. Opletten waar je loopt. Stoeprandjes zijn niet meer zichtbaar dus af en toe zink je wat dieper weg dan verwacht.
De wind blaast een fijne miezersneeuw rond. Terug is het aanzienlijk aangenamer lopen dan heen. Straks als het licht is nog een rondje.