Olieverf. Er is geen betere verf om mee te schilderen. Aan de andere kant geeft de schoonmaak met terpentine zo’n gedoe dat ik een enorme drempel ervaar om überhaupt te beginnen. Omdat de verf heel langzaam droogt, kun je in dezelfde sessie ook niet veel wijzigingen aanbrengen; een nieuwe kleur zal zich altijd met de onderliggende laag gaan mengen. Vandaar dat sommige schilderijen maanden duren voor ze af zijn.
De foto schoot ik twee zomers geleden, toen niemand nog van corona gehoord had, op de markt in Gouda.
Een eerste opzet maak ik met donker en licht tegen een grijze achtergrond. Dit geeft meteen enorm effect.
De toren lijkt een beetje naar voren te hellen. Omdat ik met grove penselen werk, wordt het nooit zo gedetailleerd als ik graag zou willen.
Dat geeft allemaal niet. Ik heb geen geduld voor gepriegel en sta lekker met een wijntje en keiharde muziek te kwasten.
In de tweede sessie stort ik me op het stadhuis. Die moet echt wat netter. Ook de lucht geef ik kleur.
De derde sessie besteed ik alleen aan de markt. Er staan zoveel mensen op de foto, ik maak een keuze. Ik ben blij met de houding van man in het bordeaux zo met zijn armen in zijn zij. Minder gelukkig word ik van die Sidonia in het groen. Nou ja. De man rechts naast haar is wel weer goed gelukt.
Het is moeilijk te bepalen wanneer een schilderij af is. Er is altijd nog wel ergens wat te verbeteren. Maar ik ben geen perfectionist en op een gegeven moment krijg ik meer zin in iets nieuws. Klaar ermee!
