Hemelsgroen.nl

Hoog tijd voor wat aanvullingen.

1. Natuurgrond.
Natuurgrond? Is niet alle grond natuurgrond? Is deze grond uit het bos geschept? En laten we het daar dan niet beter liggen?
Continue reading “Dingen die ik niet begrijp (deel II)”

Getver, het is echt herfst. Als compensatie voor alle ellende krijgen we de mooiste kleuren cadeau. Dat wel.
Continue reading “Couleur locale”

*Lekker bezig is de slogan van Milner.
Alpro gebruikt de zin ‘Lekker bezig zo’.
Dat je niet denkt dat we elkaar allemaal napraten.

De oliebollenkraam wordt alweer opgetuigd! De schilder is nog bezig, maar de verkoop is ondertussen al gestart. Ik ben zo blij dat ik oliebollen goed kan weerstaan. Een bolletje met oud & nieuw vind ik best lekker, maar ik heb er verder geen schreeuwende nood aan. Stel je voor dat er drie maanden per jaar overal chocoladekraampjes zouden staan. Dan was ik verloren.
Continue reading “Lekker bezig*”

Meestal zit er wel een rode draad in mijn blogs, maar dit is gewoon een ratjetoe van dingen die me de laatste tijd vrolijk maakten.

Zo was ik illegaal op Schiphol om Martijn op te halen. Bij ‘Tulp’ in de auto zitten blijven zitten leek me extreem ongezellig. En ik was niet de enige.

Continue reading “Vrolijke bende”

Jullie input gevraagd!

Is subtiel nooit duidelijk?

Deze vraag kwam bij mij op toen een klasgenoot mijn afstudeerspeech voorlas.
HUH, ben ik al afgestudeerd? Nee, zo hard gaat dat niet, ik ben net een week of drie bezig, nog twee jaar te gaan 🙂
Maar als opdracht moesten we een afstudeerspeech schrijven voor een klasgenoot, om inzicht te krijgen in zijn of haar project.

Ik kreeg een prachtige speech en de opdracht was dubbel en dwars geslaagd omdat er één specifiek zinnetje maar blijft rondzingen in mijn hoofd:
…heeft een perfecte balans gevonden tussen subtiel en duidelijk…

In deze speechzin lijken de twee tegenpolen. Is dat zo? Is subtiel het tegenovergestelde van duidelijk?

Nou hou ik enorm van subtiel.
En ik hou zo mogelijk nog meer van duidelijk.

Dus eigenlijk wil ik geen balans vinden tussen de twee, maar een combinatie maken van beide. Kan dat? Kan iets zowel subtiel als duidelijk zijn? En zo ja, heb je daar een voorbeeld van?

Ik ben heel erg benieuwd. Alle gedachten zijn welkom.

Jaaaaaaa een achtergelaten boodschappenbriefje! Je kan me niet blijer krijgen in de supermarkt. Heerlijk! Eerst bestudeer ik alleen de bovenste helft, want het lijstje ligt opgevouwen in de kar.

Wonderlijk hoe mensen de boodschappen opschrijven. Ik zou nooit ‘1 netje’ toevoegen. Citroen. Sinaasappel. That’s it. Maar ik moet toegeven dat ik eigenlijk zelden echt een lijstje schrijf. Ik koop alle usual suspects en de speciale ingrediënten zet ik als notitie in mijn telefoon.

Mijn nieuwsgierigheid beveelt me om het papiertje uit te vouwen.

Staat daar nou… 1 toiletpapier + nat?
😀

Zij was haar sportschoenen kwijt, de rek was uit mijn sportbroek en hoe laat spraken we ook alweer altijd af?

Na anderhalf jaar gingen we eindelijk weer eens squashen.

Mijn tactiek: de patronen-duizeltruc. Je moet wat, van mijn conditie kon ik het zeker niet hebben.
Continue reading “Het balletje gaat weer rollen”

De afgelopen week stond fulltime in het teken van de introductie van de Master Crossover Creativity, die ik de komende twee jaar naast mijn werk ga doen.

Maandag sprongen we met zo’n 25 studenten meteen in het diepe. Persoonlijke gesprekken, creatieve opdrachten, nieuwe invalshoeken; mijn innerlijke spons slurpte alles gretig op. Maar na óók nog een gezamenlijk etentje én een avondsessie zat ik er na dag 1 eerlijk gezegd al helemaal doorheen. Optelsom van de aard van het introverte beestje en al die maanden sociale luwte door corona, denk ik.

Op dag 2 check ik de namen van medestudenten die in mijn geheugen nog ontbraken, zodat ik in elk geval iedereen van naam ken. Dat geeft al wat meer rust en grip. Het leuke van de groep is dat iedereen zijn best doet om niet steeds met dezelfde mensen te werken, maar actief op zoek gaat naar nieuwe combinaties. En ja, ALLE opdrachten zijn in groepsverband en de ene past meer in mijn straatje dan de andere. Sommige onderzoeksmethodes geven leuke nieuwe inzichten. Andere, bijvoorbeeld Systeemopstellingen: not my cup of tea.
Ik krijg deze week soms het idee dat er een HEELAL aan mogelijkheden opengaat. Klinkt heel goed en tegelijk heel verdwaalbaar. Aan mij de taak om vaste grond onder mijn voeten te houden.

Hoe dan ook zit deze week erop! Toch fijn om zo intensief kennisgemaakt te hebben. Het eerste ‘huiswerk’ is al ingeleverd. Morgen ga ik een beetje structuur aanbrengen en een globaal plan schrijven.
Heelalnavigatie.

Wow… wat een erebaan lijkt me dat, buitengewoon ambtenaar van de burgerlijke stand. Gouda wil het huidige aanbod trouwambtenaren uitbreiden en ik was direct enthousiast.
Stel je voor dat je deel uit mag maken van zo’n bijzondere dag! Dat mensen hun liefde naar elkaar uitspreken, het aandurven een verbinding voor het leven aan te gaan en dat jij daar dan een belangrijke rol in hebt! Superbijzonder lijkt me.

Ik vroeg erop door bij mijn tijdelijke leidinggevende, wel uit interesse maar niet voor mezelf.
“We zoeken ook een betere diversiteit in leeftijden en achtergronden, ons bestand bestaat bijna allemaal uit blanke 55+ers dus met jouw leeftijd heb je al een streepje vóór. Ik zie het jou wel doen hoor! Met een twinkeling in je ogen en een enthousiast verhaal.”

Mooi compliment, maar nee, niks voor mij. Ik vind spreken in het openbaar vreselijk! Ik doe het wel af en toe om mezelf te pushen, maar ik denk niet dat er nog een dag komt waarop ik ervan geniet. Dus deze baan is, hoe mooi ook, niet eentje die ik zelf ambieer. Ik ben niet eens een ‘mensenmens’ en voorzie ook scenario’s waarin ik het bruidspaar niet kan uitstaan…

Deze schijndroom valt in de categorie ‘dingen die je zou willen willen’. Zoals wonen aan de rand van een stuk heide met 2 poezen en kippen die in de tuin scharrelen. Een heerlijk droombeeld, maar niet eentje om in de praktijk te brengen.

_{(Voor wie de baan wél op het lijf geschreven is: de vacature staat op werkeninhetwesten.nl)}

We mogen weer een weekend naar Ouddorp. Hoera!!

Op donderdag bak ik alvast een verjaardagstaart om mee te nemen. Pecan pie! Het recept schrijft een springvorm van 22 cm voor, maar die heb ik niet. Ik heb twee springvormen, eentje te klein en de ander te groot. Maar een boterkoekvorm van 22 cm heb ik wél! Zo hoog lijkt de taart niet te komen, dus ik gok het erop.
Helaas komt de bodem na het bakken al tot de rand, en dan moet er straks nog vloeibaar spul overheen. Dat komt niet goed, ik moet de bodem toch overhevelen naar de kleine springvorm.

Heel Holland Bakt taferelen! Op dit punt voel ik nog geen paniek. Beetje aanduwen, niks aan de hand.
Maar dan ga ik aan de slag met wat het recept aanduidt als karamelachtige saus. Nou weet ik niet of het aan mij ligt, maar dan zie ik iets met de dikte van vla voor me. Mijn mix van stroop, suiker en slagroom blijft echter zo vloeibaar als koffie.

Ik begin opnieuw, nu met een stuk minder slagroom en op lager vuur. Maakt niks uit, blijft even vloeibaar. Toch maar over de taart heengieten dan, op hoop van zegen dat de springvorm alles binnenboord houdt. In de oven begint het direct te lekken, dus ik schuif er een bakplaat met bakpapier onder en kan alleen maar hopen dat niet álles eruit druipt.

Ziet er best mooi uit. We gaan het morgen proeven.

Op mijn verjaardag worden we wakker in Ouddorp.

Kijk nou wat een idylle. De zon schijnt uitbundig dus we kunnen in de tuin ontbijten. Echt vakantie.

Vlinders in de vlinderstruik…

…en een libel ook op de juiste plek. Heerlijk, wat structuur in de wereld.

Martijn had laatst een oestermes gekregen. Zo kwamen wij op het idee om de ouders te trakteren op een oester als ze mij komen feliciteren. Nu weet ik verder niks van oesters behalve dat ik ze lekker vind, dus belde ik vorige week al met visspecialist Hameeteman in Ouddorp om te checken of ze wel in het seizoen waren en of ik alvast moet reserveren. Kwam helemaal goed, er waren altijd wel oesters in huis.
Geregeld! dacht ik.
Totdat blijkt dat we het mes vergeten zijn…
In de winkel pols ik nog eens of we dan beter een schroevendraaier of een ander mes kunnen gebruiken, beide door Google geopperd als oplossing.
“Allemaal niet doen, dat komt niet goed. Ik stop er wel een mesje bij.”
Wat SUPER! Hebben ze ons echt mee uit de brand geholpen.

Dan komen de ouders en hebben we een perfecte middag met zon, gelukte taart, opengesneden oesters en vooral veel gezelligheid.
Precies als al het eten op is, gaat het regenen. Naar huis! Naar binnen!

Wat een fijne dag.