Category: Sketch book

Ik wil je steeds
Van alles vertellen

Over de kruimels
Van mijn dag
Dat ik in de lucht daarnet
Een spreeuwenballet zag

Hoe ik me leeg voel
onstuimig, verdwaald
Dat van de duizend keuzes
Altijd maar één
de eindstreep haalt

Ik wil je steeds
In alles delen

Spring, zoek, struikel
Met me mee
Elke stap die ik zet
Is zo mooi
Deelbaar door twee

Love Shack van The B-52s op de radio. Mag iets harder. Ondertussen maak ik mijn palet.

Toen we afgelopen herfst in Parijs waren, aten we een keer in zo’n typisch Frans cafeetje. Het eten was er stiekem erbarmelijk, maar dat deed niks af aan de sfeer. Ik maakte een paar foto’s en photoshopte er een mooie compositie van om ooit eens een schilderij van te maken.

Omdat ik het altijd erg leuk vind om een teken- of schilderproces te volgen, deel ik nu “the making of” van dit project. Spannend wel, omdat het nog lang niet af is en ik nu nog niet weet of het wat zal worden. We zullen zien.

Ik heb een knullig projectortje om van een foto op je mobiele telefoon een projectie op de muur te krijgen. Of op papier dus. Opstelling als volgt:

Het beeld komt op zijn kop en in spiegelbeeld te staan, dus makkelijk is het niet. Met een donkere foto als deze is er bijna geen chocola van te maken. Ik zet nog een paar lijnen in potlood erbij. En dan maar ergens beginnen.

Buiten zetten schilders op een hoogwerker mijn kozijnen in de lak. We zijn aan het synchroonschilderen.

De kleuren van de voorbeeldfoto doen eigenlijk geen recht aan de werkelijkheid. Er hangt een zware magentagloed over het geheel. Gelukkig heeft mijn geheugen het café nog redelijk op zijn netvlies. Bovendien zou ik nooit een monochroom schilderij kunnen maken.

Highlights geven instant effect.

Na ca. twee uur is alles nat. Olieverf droogt te langzaam om strak overheen te kunnen schilderen. Alles mengt nu met de kleur eronder en dat wil ik niet dus ik stop voor vandaag.
Overigens verraadt mijn palet dat ik verre van schoon en netjes te werk ga.

Wordt vervolgd.

We werden met blij gekwaak onthaald aan het Plakkeven. Het stikte er van de kikkertjes! Luister naar het geluidsfragment voor een vrolijk voorjaarsdeuntje.

De zeurbuurman kan wel een splash of pink in zijn leven gebruiken.

De zeurbuurman is onze oude onderbuurman die altijd zeurt. Over alles. Over je fiets die je niet tegen zijn regenpijp aan mag zetten. Over de werklieden die zijn kozijnen komen repareren. Over de herrie van tien blokken verder. Over de huurverhoging. Over de jeugd van tegenwoordig. Over het weer. Over de politiek. Er is kortom niets waar hij niet over zeurt. En het probleem is, dat hij altijd thuis is en dan vlak naast de voordeur van ons portiek uit zijn raam hangt als we binnenkomen of weggaan. De kunst is om zó snel te passeren dat er alleen tijd is voor een korte groet. Want voor je het weet sta je uren naar zijn klaagzang te luisteren.

Op een zwak moment had hij me laatst weer te pakken. De buurvrouw had een briefje in zijn brievenbus gedaan om te vertellen dat ze haar twee katten in de achtertuinen zou laten spelen. Onze achtertuinen zijn namelijk geheel omringd door huizen en zo kunnen de poezen naar buiten zonder dat ze gevaar lopen van het verkeer. Wat keurig, dacht ik nog, dat ze haar buren daarvan op de hoogte brengt. Maar nee, het was uiteraard van god los! Hij moest die beesten niet in zijn tuin! Nu valt daar best wat voor te zeggen als je een mooie tuin hebt en heel zuinig bent op je plantjes. Maar de tuin van de zeurbuurman is een miserabele bak aarde met hekken eromheen.

Tijd voor een guerilla actie. Wij zaaiden gisteravond in het diepste geheim een zakje roze bloemenmix in zijn tuin! Het was nog moeilijk mikken van bovenaf, maar de weergoden waren ons vannacht gunstig gestemd met een enorme plensbui. Nu maar afwachten 🙂

^{Foto via Stock.xchng.}

Brrrr… wat een weer.

Zo met het zonnetje erbij is de winter wel lekker.

Van het kerstverhaal vind ik het verhaal van de drie wijzen uit het oosten eigenlijk het leukst. Caspar, Melchior en Balthasar heetten de geleerden, die een bijzondere ster aan de hemel zagen staan. De ster moest de geboorte van een wonderkind betekenen en het drietal reisde af naar Bethlehem. Ze brachten goud, wierook en mirre mee voor de baby. Maar wie bracht wat eigenlijk?
Wikipedia weet het.
Caspar, een 20-jarige Aziatische jongeman, schonk wierook. Melchior, een 60-jarige, blanke, Europese grijsaard met een baard, schonk goud en Balthasar, een 40-jarige, bebaarde, zwarte man uit Saba, Ethiopië, schonk mirre.
Dat van die verschillende leeftijden wist ik niet! Een bont gezelschap zo.