Plukjes vos

Bij gebrek aan een goede kapper met inzicht, knip ik mijn haar meestal zelf. Of eigenlijk, ik snij het zelf. Met een chirurgenmesje. Toen ik nog thuis woonde en ik een tijd lang mijn haar rood verfde, merkte mijn moeder na een knipbeurt vaak op dat ze weer plukjes vos in de prullenbak aangetroffen had. Daar denk ik nog altijd aan als ik weer een complete pruik van mijn haar heb afgesneden.
Maar aangezien ik zelf niet voor kapper gestudeerd heb, is er in het restant op mijn hoofd totaal geen model te ontdekken. Ik voel simpelweg met mijn hand waar mijn haar te zwaar is, en haal daar het overschot aan plukken weg. Geen wonder dat ik altijd na een tijdje weer behoefte krijg aan een vakman, die na de nodige berispingen een soort van model op mijn hoofd tovert. Waar ik dan weer een tijdje mee uit de voeten kan als amateur bijknipper.
Geen van de uitgeteste kappers had echter tot nu toe een creatief idee om eens wat heel anders met mijn kapsel te doen. Ik geef ze namelijk altijd totaal de vrije hand en iedere keer knippen ze mijn haar toch weer nagenoeg hetzelfde. Dat kan natuurlijk ook betekenen dat ik mijn ultieme kapsel al bereikt heb, en dat niks anders beter bij mijn hoofd past. Maar ik ben toch altijd weer een beetje teleurgesteld en neem dan de keer erna weer een kapper van een ander merk.
Vandaag besloot ik de kapsalon op 2 straten bij mij vandaan te proberen, misschien lag de schat al die tijd al voor het oprapen! Maar vanaf de straat kon ik door het raam al de donkerbruine lipliner van de ene en de blonde permanent van de andere dame waarnemen en keerde meteen huiswaarts.
Okee, misschien hadden zij iets geheel anders dan gewend kunnen knippen. Maar dan hou ik het geloof ik toch liever bij het oude.