Mokumjournaal

Kindervakanties. Als vanzelfsprekend worden schoolvakanties als tijdsaanduiding aangehouden, maar als kinderloos individu heb je geen idee van precieze data. En zo komt het dat wij als argeloze reizigers precies de eerste vrijdagmiddag van ‘de’ zomervakantie op pad wilden. De hele weg van Gouda naar Rotterdam stond vast. Gelukkig reed ik de andere kant op en viel door slimme omwegen ook de route naar Amsterdam mee. Onderweg nog even boodschappen doen. Als een speer door die Jumbo gejakkerd om vlug weer in de auto te ploffen.

“Wat ben je kwijt?” vroeg ik, omdat Martijns hoofd boekdelen sprak. “De autosleutel. Ik snap er niks van… ik ben alleen heel even wat gaan weggooien.”

Terwijl Martijn nog een grabbel in de prullenbak deed (die rode hierboven), keerde ik de vloer van de auto ondersteboven. Niet eens in paniek, want ik had zelf een tweede autosleutel bij me. Maar het ding moest ergens zijn.
Na de vloerinspectie waagde ik me ook maar eens naar de prullenbak. Ik kon de zak er gewoon uittrekken, dat leek me effectiever dan blind in die bak graaien (al had ik er toen ook al tot aan de oksel in gezeten). Gelukkig was de zak vrij leeg. Een paar snotzakdoeken, enkele schroefjes en wat papiertjes. Geen autosleutel.

Uiteindelijk vond Martijn de sleutel in het dashboardkastje, hoera! Dit had mij zeker ook overkomen, hahaha, soms doe je dingen op de automatische piloot. Handen ontsmetten en gaan!

Zaterdag wilden we wat bomen gaan planten. Niet zelf, maar we schreven ons in voor ‘De langste boswandeling van Nederland’ voor een wandeling van 15 kilometer. Dat zou 2×3=6 nieuwe bomen opleveren.

Helaas werkte de app bij mij voor geen meter. Ik had blijkbaar ergens moeten aanzetten dat de gps functie ook aan moest blijven als de app niet actief was maar dat was mij vooraf niet duidelijk. Nu stopte de app er steeds mee als mijn scherm uit ging (en die kun je nou eenmaal niet 4 uur achter elkaar open houden) en bleef de teller nog onder de kilometer steken. Ik mailde de organisatie met de getrackte gps route van de Garmin erbij. Gelukkig komen mijn boompjes er nu alsnog.

De route bij Broek in Waterland was leuk! Tussen de koeien, met een lekker temperatuurtje en een zonnig humeur. En een Italiaans ijsje op het eind.

Zondag sporten, calorieën direct weer aanvullen met de fameuze cheesecake van Kanis &Meiland en met het pontje naar Noord. De Hangar was dicht, maar we vonden toch een lekker terras aan het water.



Verder vermaak ik me enorm op het balkon met het wel en wee van de buren. Het schip van Peter en Liesbeth ligt hier aan de kade en de auto wordt aan dek gehesen. Nog vermakelijker is het boedelbakfeuilleton. Er wordt geoefend (en gefaald) met achteruit inparkeren en de bak wordt in twee dagetappes ingeladen en minutieus afgedekt met zeil en cover.



Ondertussen lees ik ook nog een heerlijk boek van Renate Dorrestein. Wat een verrassing! Ik dacht zeker te weten dat ik haar hele oeuvre al kende, maar dit boek is mij echt nieuw.