Nu zijn we hier

In juli 2016 krijg ik het volgende bericht: “Wow Mara, tijd voor een feestje. Jij bent een van de weinige verhuurders die de Superhost-status vier kwartalen achtereen heeft verdiend! Geniet van deze reistegoedbon van $100 als dank voor de buitengewone gastvrijheid die je je Airbnb gasten biedt.”

Ik zet direct mijn zinnen op deze kunstzinnige Airbnb. Bijna twee jaar later gaan we eindelijk. Bestemming: Krakau.

Het appartement is precies zo geweldig als ik hoopte. Kleurrijk ingericht, bizarre muurschilderingen en bijzondere details. Ik blijf het hele weekend met bewondering kijken.

Dat bruin betegelde ding is een ouderwetse kachel die we hier vaker zien in interieurs. Prachtig!

Jaaaa, een bad in de slaapkamer! Altijd al mijn droom.

Het portiek is ook niet overgeslagen.

Detail van open bakstenen hoog in de muur van de huiskamer.

Het is heerlijk weer. De rijen voor de ijssalons -Lody- zijn absurd lang. De Efteling is er niks bij.

We lopen drie wandelingen. Eén in het centrum, een in onze hippe wijk Kazimierz en een door de wijk Podgórze. Omdat Martijn perfect navigeert, laat ik de route aan hem over. Af en toe vraag ik waar we zijn. “Nu zijn we hier,” is een keer het antwoord. Haha! Nuchtere logica. En tegelijk diep filosofisch.

Elk uur speelt iemand in de toren een deuntje op zijn trompet. Live. We zien hem nog zwaaien.

Als je van je geld af wilt, kun je het hier kwijt. Verder kost Krakau bijna niks. Voor tien tot vijftien euro de man eet je ‘s avonds een uitgebreid maal, inclusief drank en koffie.

Podgórze is het getto waar in de Tweede Wereldoorlog de Joden gevangen gehouden werden. De fabriek van Schindler staat er. Bijna gaan we er naar binnen, maar besluiten dan dat we liever in vrijheid in de zon lopen.

Precies.

Bijzonder bouwwerk met spiegels tegen het ‘plafond’. Je vindt ons in de cirkel.

“Nul paprikasmaak?”…Integendeel! Deze paprikachips smaken naar échte paprika. Niet naar paprikapoeder zoals bij ons.

Rabarbersap. Lekker.

Als je wijn bestelt en de fles staat niet achter de bar, maar moet uit een andere kamer komen dan pas je je aan. Piwo it is.

Veel verkeersborden zijn hilarisch. De verhoudingen kloppen niet helemaal.

Iets te groot hoofd.

Of veel te klein.

We sluiten de trip af met een mooi avontuur: Hoe bestel je een taxi op Ulica Brzozowa?
Dat laten we aan een Pool over! Die vervolgens een taxi regelt waarvan de chauffeur het woord airport niet begrijpt…
En toch zijn we weer thuis.