Love Shack van The B-52s op de radio. Mag iets harder. Ondertussen maak ik mijn palet.
Toen we afgelopen herfst in Parijs waren, aten we een keer in zo’n typisch Frans cafeetje. Het eten was er stiekem erbarmelijk, maar dat deed niks af aan de sfeer. Ik maakte een paar foto’s en photoshopte er een mooie compositie van om ooit eens een schilderij van te maken.
Omdat ik het altijd erg leuk vind om een teken- of schilderproces te volgen, deel ik nu “the making of” van dit project. Spannend wel, omdat het nog lang niet af is en ik nu nog niet weet of het wat zal worden. We zullen zien.
Ik heb een knullig projectortje om van een foto op je mobiele telefoon een projectie op de muur te krijgen. Of op papier dus. Opstelling als volgt:
Het beeld komt op zijn kop en in spiegelbeeld te staan, dus makkelijk is het niet. Met een donkere foto als deze is er bijna geen chocola van te maken. Ik zet nog een paar lijnen in potlood erbij. En dan maar ergens beginnen.
Buiten zetten schilders op een hoogwerker mijn kozijnen in de lak. We zijn aan het synchroonschilderen.
De kleuren van de voorbeeldfoto doen eigenlijk geen recht aan de werkelijkheid. Er hangt een zware magentagloed over het geheel. Gelukkig heeft mijn geheugen het café nog redelijk op zijn netvlies. Bovendien zou ik nooit een monochroom schilderij kunnen maken.
Highlights geven instant effect.
Na ca. twee uur is alles nat. Olieverf droogt te langzaam om strak overheen te kunnen schilderen. Alles mengt nu met de kleur eronder en dat wil ik niet dus ik stop voor vandaag.
Overigens verraadt mijn palet dat ik verre van schoon en netjes te werk ga.
Wordt vervolgd.
Hahaha, mooi! Mooi ook die MacGyver oplossingen met je strijkplankezel en rolkofferprojector:-))