De Rabobank hoopte ons te paaien met taart. Namens een financieel adviseur ontvingen wij een taartenkookboekje “omdat we vernomen hebben dat u uw huis gaat verkopen. Met de geur van versgebakken appeltaart trekt u de kijkers gemakkelijker over de streep. (ha! Welke kijkers?) Wellicht verhuist u naar een nieuw koophuis en kunt u nog hulp gebruiken met de hypotheek…blablabla.. vervolg verkoopbabbel.”
Toch aardig van ze.
Ik besloot meteen de zoete aardappeltaart uit te proberen. Er moest een vermogen aan ingrediënten in, maar voor deze ene keer had ik niet gesjoemeld en volgde braaf het recept. Het deeg rook goed. De taart zag er goed uit. Alleen waarom bleef dat deeg zo klef? Het ding wilde niet stollen, ook niet na een half uur extra baktijd. Misschien hoorde het zo?
Hm.
We hebben elk een puntje genomen. Smaakte goed. Best lekker eigenlijk. We hielden het gewoon binnen.
Maar na dat ene puntje bleek er toch weinig animo voor een tweede stuk.
Weg ermee.
Coming up: rabarbertaart (pagina 39).
Waarom geen zoeteaardappeltaart?