Wow… wat een erebaan lijkt me dat, buitengewoon ambtenaar van de burgerlijke stand. Gouda wil het huidige aanbod trouwambtenaren uitbreiden en ik was direct enthousiast.
Stel je voor dat je deel uit mag maken van zo’n bijzondere dag! Dat mensen hun liefde naar elkaar uitspreken, het aandurven een verbinding voor het leven aan te gaan en dat jij daar dan een belangrijke rol in hebt! Superbijzonder lijkt me.
Ik vroeg erop door bij mijn tijdelijke leidinggevende, wel uit interesse maar niet voor mezelf.
“We zoeken ook een betere diversiteit in leeftijden en achtergronden, ons bestand bestaat bijna allemaal uit blanke 55+ers dus met jouw leeftijd heb je al een streepje vóór. Ik zie het jou wel doen hoor! Met een twinkeling in je ogen en een enthousiast verhaal.”
Mooi compliment, maar nee, niks voor mij. Ik vind spreken in het openbaar vreselijk! Ik doe het wel af en toe om mezelf te pushen, maar ik denk niet dat er nog een dag komt waarop ik ervan geniet. Dus deze baan is, hoe mooi ook, niet eentje die ik zelf ambieer. Ik ben niet eens een ‘mensenmens’ en voorzie ook scenario’s waarin ik het bruidspaar niet kan uitstaan…
Deze schijndroom valt in de categorie ‘dingen die je zou willen willen’. Zoals wonen aan de rand van een stuk heide met 2 poezen en kippen die in de tuin scharrelen. Een heerlijk droombeeld, maar niet eentje om in de praktijk te brengen.
(Voor wie de baan wél op het lijf geschreven is: de vacature staat op werkeninhetwesten.nl)
Willen willen, dat is een aardig realistische uitdrukking. ?
Dat moet je echt op het lijf geschreven zijn want voor het geld hoef je het niet te doen. De voorbereidingen zijn dermate tijdslurpend dat je er niet veel aan over gaat houden. Dat er op leeftijden en achtergronden gelet wordt vind ik geweldig. Ook als bruidspaar moet diegene je aanspreken. Ik heb meer dan eens foto’s gemaakt tijdens dat soort dingen en herinner me 1 hele goede en 1 hele slechte. De laatste sprak alleen over zichzelf de ander had de mooiste anekdotes gevonden binnen de familie.