Windlust

Een dag na Eunice ziet het er zonnig uit.



Maar er staat nog een ijzige wind hoor!
De wandeling is niet bijzonder inspirerend, we lopen steeds langs druk verkeer over asfalt en ik heb het behoorlijk koud. Gelukkig is de route niet al te lang en zijn we binnen twee uur weer terug bij de auto die onder de witte, elegante molen in Westmaas staat geparkeerd.

Gisteren kneep ik hem wel even.
Niet vanwege het verwachte hoge water – daar ben ik inmiddels aan gewend – maar mijn lichtkoepels floten en klapperden zo vervaarlijk dat ik dacht dat ze eraf zouden waaien. Martijn zou de trein naar Rotterdam pakken, maar ja..

Dus na een gezellig ochtendje filmen met een klasgenoot, moest ik na de lunch tóch nog de auto in. Getver. Ik verwachtte dikke file maar uiteindelijk had ik denk ik maar een kwartier vertraging en konden we veilig de deur achter ons dicht trekken. Om te ontstressen dacht ik lekker een bad te nemen, maar langer dan vijf minuten hield ik het door het indringende geklapper van de lichtkoepels niet uit. Dan maar beneden een muziekje opzetten, kaarsjes aan en hopen dat alles snel overwaait.

Bij de Jumbo moet ik tegenwoordig zelf mijn boodschappen scannen. Gaat nog niet altijd helemaal goed. De blikjes tomatenpuree bijvoorbeeld geven pertinent geen blieb, al ga ik op mijn kop staan. Ditmaal had ik een avocado en hoewel het voorvoegsel ‘tropisch’ wel wat overdreven leek, zag ik zo één, twee, drie geen andere optie.

Thuis zag ik dat het ding 3,99 kostte! Wat??! Komt een tropische avocado van de Galapagoseilanden ofzo? Bestaat de tropische avocado überhaupt? Of is hij in het leven geroepen als ‘clickbait’ voor de klunzige zelfscanner?
Uiteraard ga ik bij het volgende bezoek op onderzoek uit. De tropische avocado bestaat! En inderdaad, hij is een slag groter en heeft een groene schil. Ik ben heus nieuwsgierig naar de smaak, maar voor vier euro wil ik daar minimaal een shotje Malibu of iets anders zonnigs bij.

Géén tropische storm s.v.p.