Laatst kwam het woord beschuit ter sprake. Waarom beschuit zo heette. Ik had de theorie dat men vroeger brood ‘beschuitte’. Brood bleef natuurlijk niet vers op zee. Door het vocht eruit te bakken, werd het brood bestand gemaakt voor op de schuit. Beschuit dus.
De waarheid ligt anders. Het woord komt van het Latijnse bis coctus, dat net als het Franse biscuit en het Italiaanse biscotto ‘tweemaal gebakken’ betekent. Heel logisch.
Saai.
het staat er wel op, maar wie zegt, dat dit de echte beschuit is?
Ik vind je eerste verklaring ook veel leuker dan die saaie tweede…
Ha! Wat leuk! Overigens vind ik de naam ‘beschuit’ wel echt heel goed. Klinkt droog en kruimelig. Wel lekker overigens. Ik eet nooit hagelslag. Behalve als ik beschuit eet.