Wat een troep ligt er toch ieder jaar op die kleedjes!
Eén keer heb ik zelf spullen verkocht op de vrijmarkt op Koninginnedag. Het plan was om samen met mijn zus zelfgeknoopte armbandjes te verkopen voor ik geloof 3,50 (gulden) per stuk. We stonden al vroeg op onze plek en er kwamen hordes mensen langs. Niemand kocht een armbandje. Tegen lunchtijd zijn we uit paniek thuis nog wat andere verkoopbare dingen gaan ophalen. Een paar door mijn ouders gemaakte potten, maar ook wat oud speelgoed waaronder onze hardplastic boerderijdieren, die een stuiver per stuk moesten kosten.
En toen gebeurde het. Een man wilde het hele bakje dieren. Hij spaarde ze, zei hij. Hij zag er uit alsof hij niet eens kinderen had die ermee zouden kunnen spelen. Voor maar 60 cent nam hij ze allemaal mee! Allemaal!!
Nog steeds heb ik heimwee naar het donkerbruine paard en naar het schaapje, ja zelfs de kip die ik toen helemaal niet zo leuk vond, mis ik soms nog. En die man heeft waarschijnlijk een échte boerderij kunnen kopen van het geld dat hij met de doorverkoop heeft opgestreken. Of misschien hecht ik er dan weer teveel waarde aan.
aggghh. herkenbaar. ik heb ooit één nijntje-boekje weten te verkopen. voor het geld heb ik toen een ijsje gekocht. ik baal er nog altijd van.
Geinig om te lezen, ik heb zelf noot met een kleedje ergens gestaan. Geen idee waarom niet, ik gok op dat we zeer weingi oude zooi in huis hadden. Mijn mams is wel van het weggooien. 🙂