Vogtsburg im Kaiserstuhl

In Vogtsburg wonen we tijdelijk in een zeshoekig Biohaus van hout, waar we constant kleine wespjes aan horen knabbelen. Het is een gezellig geluid, maar we zijn wel bang dat de beestjes op den duur het hele huis opvreten. Op sommige plekken ligt behoorlijk wat ‘zaagsel’. We hebben hier een eigen tuin met diverse kruiden en een reusachtige vijgenboom.

Er is elke dag wel een vijg rijp die ik dan pluk voor bij de borrel.
Op de eerste foto lijkt het misschien of we op het platteland te zitten maar in de werkelijkheid ligt de tuin middenin een keurige woonwijk. Hoe keurig? Nou, zo:

Alle afvalcontainers netjes opgeruimd achter een schuttingconstructie. Welkom in Duitsland 😀

Voor mijn verjaardag hebben we een fles bubbels uit het Kaiserstuhl wijngebied gekocht. Ik maak hem open en…

ROOD! Huh?? Ik had geen flauw idee dat dat zelfs maar bestond! Nog nooit gezien of van gehoord. Het smaakt als koude rode wijn met prik. Beetje apart, niet echt vies maar ook geen favoriet. Nou, proost dan maar.

We barbecueën twee keer. Martijn bemoeit zich met het vuur en ik maak kruidenboter en salades enzo.


Optimaal genieten.

Uit eten gaan we ook, maar dat is hier hard werken. Een normale portie: twee joekels van gefrituurde wiener schnitzels met patat en salade vooraf. En dan moet je bij salade denken aan een kom mayo waar wat blaadjes sla in drijven. Mijn hemel, hoe krijgt een normaal mens dit verorberd? Bij navraag mag één schnitzel ook maar dat heet dan een kleine portie (die ik trouwens ook niet helemaal opkrijg, omdat mijn vet&zout taks op den duur gewoon is bereikt.) Als tegenhanger van alle zware kost ontbijten we met yoghurt en “Knoesper Ploes” 🙂

Ook dit is een prachtig wandelgebied vol wijngaarden en bossen.

Hier hangen de druiven veel hoger op de stok dan in Frankrijk. En er wordt bewaterd.

We moeten er wel af en toe eentje keuren natuurlijk. Strenge controle.

In Oberbergen staat de hele wijngemeenschap op de foto, zo grappig.

We wandelen naar de Totenkopf, het hoogste punt van de Kaiserstuhl, naar een uitkijktoren. Het uitzicht is schitterend. Je kijkt naar de Vogezen aan de ene en het Zwarte Woud aan de andere kant. Toegegeven: vanwege hoogtevrees en knikkende knietjes ben ik ook snel weer beneden.
Met de temperatuur valt het die dag nog mee (ruim onder de 30 graden), maar het is zó ontzettend benauwd! Ik zweer je dat mijn wenkbrauwen en oogkassen zweten! Alles druipt… Zou ik mezelf, eenmaal opgedroogd, kunnen scrubben met het zout dat op mijn lijf plakt?