Na veel te drukke weken ben ik donderdag heerlijk thuis aan het werk. Eindelijk de tijd om wat achterstallige klussen weg te werken. Kopje thee erbij. Muziekje op. Ik zit helemaal bij te komen.
Totdat de wifi uitvalt. Er is een storing, zo blijkt, maar na een kwartier zegt de website dat die alweer is opgelost. Behalve dat ik nog steeds geen wifi heb.
Aan de chat met Ziggo waar ik 2x postcode, huisnummer en geboortedatum op moet geven. Via de chat kunnen ze me niet helpen, ik moet bellen. Opnieuw postcode en huisnummer inspreken. Eenmaal iemand aan de lijn, vragen ze het wéér. Mijn signaal veroorzaakt storing en is daarom afgesloten. Als het goed is, heb ik daar bericht over gehad?
Klopt, inmiddels maanden geleden toen ik net na twee nieuwe coaxkabels en wifi boosters eindelijk stabiele wifi had, (nee hoor mevrouw, het kan écht niet aan uw 15-jaar oude modem liggen) lag er een briefje in mijn bus. Of ik terug wilde bellen want mijn signaal veroorzaakte een storing bij mij of bij mijn buren. Ik had nergens last van, vroeg in de straat whatsapp of iemand last van storing had en toen dat niet het geval was, besloot ik het erbij te laten zitten. “Tja, op den duur gaan wij dan natuurlijk afsluiten.”
Natuurlijk. Het is mij nog steeds niet duidelijk wie er dan precies storing ervaarde, maar goed. Maandagochtend komt de monteur langs. Ik hoop dat hij mijn postcode en huisnummer weet.
Gelukkig kreeg ik vrijdag een werkplaatsinstructie risograph printen om de zinnen te verzetten. Waanzinnig leuk, dat Riso printen! Met de Riso printer kun je in verschillende kleuren inkt ‘stencilen’.
Ik denk dat ik dit jaar mijn kerstkaarten met deze printer ga maken.
Vandaag een klompenpad van 12 km bij Kamerik. Het gras was extra groen. Ik ben weer gekalmeerd.
Volgende week een nieuw coronavaccin halen en even geen school vanwege herfstvakantie.
Wat een vaag verhaal van Ziggo. Lekker frustrerend is dat. Dan heb je wel een flinke wandeling nodig om weer zen te worden.
wat een gedoe met zo’n bedrijf. Van de grootmachten moet je het hebben.!