Op Hemelvaartsdag ga ik met Daan het vernieuwde eiland van Brienenoord verkennen. Ik fiets naar de brug naar het eiland… waar nu geen brug meer ligt. De toegang naar het eiland is een heel stuk verplaatst. Juist. Ik fiets nog een stukje door. We gaan zo snel mogelijk van de brede wandelroute af en steken een smal paadje in.
Vlakbij zitten twee bosuiltjes!!
Ze schrikken van ons en vliegen allebei naar een andere plek. Nog steeds goed zichtbaar met het oog. Mijn telefooncamera heeft er iets meer moeite mee, maar ik leg er toch eentje vast.
Hier moet ik om lachen. Ik ga wel voor een heleboel flupseltjes. Een lijk wil ik liever niet vinden en die Romeinse nederzetting… hm… vast niet.
Op vrijdag wil ik eigenlijk naar de kikkers, maar het is bewolkt en ik weet niet of de kikkers dan wel zo enthousiast zijn. Het is nogal ver rijden voor een wandeling zonder kwaakgarantie, dus we besluiten naar Woudenberg te gaan. Eerst ‘even’ langs de bloedbank. Waar het zo’n beetje de drukste dag van het jaar blijkt. Een lange zit, vooral voor Martijn die in de auto wacht. Maar met een record Hb-waarde van 9.1 ben ik heel blij!
In het bos ruik ik: BOSBESSEN! Vroeger plukten we tijdens onze vakanties in Noord-Italië vooral cantharellen, maar ook bosbessen en aardbeitjes. Blijkbaar zit de geur van bosbessenplanten in mijn geheugen opgeslagen. Want er is geen bes te bekennen en ik herken de planten niet, maar de Seek-app geeft me gelijk: hier groeien bosbessen. Leuk!
Zal ik deze maar eens weggooien? 😉
Wat een leuke blog heb je! 🙂 En wat tof, die bosuiltjes. Tegenwoordig ‘spot’ ik tijdens mijn hardlooprondjes ook heel vaak dieren (zwijntjes, hertjes) en ik vind dat zó leuk! Word er dan helemaal blij van, haha.