Stuurloos

Al tweemaal eerder heb ik naar volle tevredenheid mijn fiets weggebracht bij een fietsenwinkeltje vlakbij mijn werk. In de pauze breng ik mijn fiets dan weg en haal hem na mijn werk weer op.
Ditmaal heb ik een nieuw achterlicht nodig en bij nader inzien doet mijn koplamp het ook maar zelden. Kan die fietsenmeneer daar mooi meteen naar kijken. In de winkel tref ik niet mijn regular guy maar er staat een vrouw in zijn plaats binnen. Ze neemt de opdracht aan en belooft dat haar man er naar zal kijken. Ik zeg nog: “Kijk maar hoe ver je komt vandaag, maar ik kom hem sowieso na mijn werk straks ophalen en als het nog niet klaar is, dan breng ik hem morgen gewoon weer. Ik werk tot vijf uur, dus ben hier rond kwart over vijf.”
“Oké”, zegt de vrouw.

Dicht. Als ik aankom om tien over vijf is de winkel hartstikke dicht! Donker. Op slot. Bordje op de deur: GESLOTEN. Het bordje ernaast met de openingstijden beweert dat ze nog tot 18.00 uur open zijn.
Ik bel aan.
Nogmaals.
En een derde keer.
Tot mijn opluchting hangt er iemand uit het raam op eerste verdieping. Helaas is het niet de fietsenmaker, en deze buurvrouw weet ook van niks. Doordat ik naar boven kijk, ontdek ik een telefoonnummer van de winkel op de gevel. Er wordt niet opgenomen en ik kan niet eens wat inspreken. Ik wacht tien minuten, vraag nog aan het meisje van de videotheek naast de fietsenwinkel of zij me kan vertellen wat er aan de hand is, maar ik zal echt met de metro naar huis moeten. (Waar ik prompt bij Beurs overstap op de verkeerde metro- ik ben een drama in mijn eigen stad.) En morgenochtend weer met de metro naar mijn werk.
Ik denk nog over een schadeclaim.