Klakkeloos propte ik “Komt een vrouw bij de dokter” in het hokje HYPE tussen Sudoku en Sonja Bakker. Vol vertrouwen begon ik aan het boek, dat inderdaad lekker weg las. Vlotte schrijfstijl, boeiend verhaal, echt zo’n boek waarmee je je eens heerlijk op de bank nestelt.
Inmiddels heb ik het uit en ik ben er stil van. Ik moet mijn mening drastisch herzien. Of eigenlijk; mijn mening, en die van de rest van Nederland, is totaal niet relevant bij dit verhaal van een in- en indroevig afscheid. Hoe zeg je als moeder bewust voorgoed je kind gedag? Wat zijn je laatste woorden tegen de liefde van je leven?
Ondraaglijk haast en overweldigend liefdevol.
Tja… wat zeg je dan? Als je daarover na gaat denken, dan wordt je idd wel even stil. Maar dat heb je bij veel meer dingen. Zoals bijvoorbeeld:
Stel je nou eens voor dat er geen leven is…
Dan is er dus he-le-maal niks… Niks… Dat is toch niet voor te stellen?
Maar nu dwaal ik een beetje af denk ik 😉
We leven met zijn allen in een sterrenstelsel… Maar stel nou dat dat er helemaal nooit geweest zou zijn… Snappie?
(is toelichting :-P)
Hmmm je maakt me heel nieuwsgierig.. ik ga denk ik maar lezen vandaag 😀
Je krijgt borstkanker, je gaat waarschijnlijk dood, je ondergaat de meest afschuwelijke behandelingen,je voelt je aangetast in je “vrouw zijn”, je moet het aanvaarden, of je wilt of niet,
en tot overmaat van ramp, heb je zo’n sukkel van een man, die zich een slag in de rondte neukt.
Opvallend, dat veel vrouwen dit een “goed boek” vinden.Zouden die vrouwen het ook heel normaal vinden, vreemd te gaan als hun partner kanker krijgt? Is dit de nieuwe moraal?
Was het niet”In voor en tegenspoed”?Verzorging kan een verpleegkundige ook geven, maar liefde én TROUW kan alleen je partner geven.Als die sukkel dat voor haar had overgehad, zou zijn vrouw een stuk gelukkiger heengegaan zijn. Hij heeft nog een heel leven voor zich,
zij alleen een aantal maanden.Wie kan er nu sympathie opbrengen voor zo’n egoïst?
Heel wreed boek!
ex-borstkankerpatiënte