Dit heet officieel een stamper. Wist ik ook niet, maar ik zag het staan in de gebruiksaanwijzing van de ‘Mean Machine’, mijn keukenmachine, toen ik zocht naar het merk en typenummer van het apparaat. Stamper dus, en niet aanduwdinges, zoals je zou verwachten. Want met dit ding duw je je te hakken of raspen voedsel door de snijder. Zoals je ziet op de foto breken de nopjes aan de randen van de stamper af en die belanden in je eten. Breek je je kiezen op! En echt gezond om door te slikken lijkt mij het ook niet. Ik wilde daar eens iemand over spreken bij Philips.
Korte versie: dat is niet gelukt.
Medium versie: telefoonnummer bestaat überhaupt niet. Je komt pas in aanmerking voor een chat met een levend wezen als je je eerst door alle vragen van een robot worstelt. Robot herhaalt stoïcijns de vragen waar je geen antwoord op hebt, dus uiteindelijk vul je maar wat onzin in. De levende medewerker bombardeert je vervolgens ook met vragen volgens een vast stramien. Zijn conclusie: valt helaas buiten de garantie. Je kunt wel een nieuwe kopen bij Handyman.
Maar… ik WIL helemaal geen nieuwe want daar breken de noppen óók van af. Ik wil alleen maar melden dat het een gevaarlijk onderdeel is waar ze bij Philips wat aan moeten veranderen. Maar ik doe iets doms op mijn toetsenbord en gooi mezelf per ongeluk uit de chat.
Laat maar dan.
Het leven zonder stamper is ook best uit te houden.
Pesto van boerenkool. Onverwacht heerlijk. Om te verwarmen vind ik hem iets te citroenig, maar zo koud op de boterham met een plak kaas: ja!
Wat doet die boterham nou in de suikerpot?
***SUPERTIP*** Zo maak je keihard geworden basterdsuiker weer zacht. Werkt als een tierelier.
Een update van mijn goede voornemen: de rollen folie zijn nog bijna intact. Ik gebruik veel meer bakjes.
Ben vooral ook enthousiast over de foodhuggers en siliconen deksels. Fijn en handig in gebruik. De siliconen zakjes? Mweh… not so much. Ik vind ze vooral heel log. Zwaar, dik… niet zo werkbaar.