Sinterklaas bakt ze bruin

Ik hou ervan om mensen te verrassen met iets liefs dat ze niet verwachten. Verrast worden, dat is een ander verhaal. Ik sluit me aan bij Hans Anders, die de gasten van zijn surpriseparty vooraf hun verstopplek aanwijst, omdat hij ALTIJD, VAN TEVOREN, PRECIES wil weten waar hij aan toe is. Ik word altijd compleet overrompeld door verrassingen. Misschien komt dit omdat het nooit eens een kleinigheidje is. Waar ik gewoon leuke kaartjes stuur of aan kom zetten met een zelfgebakken taart, krijg ik meteen een rijles, een weekendje weg of een absurd bedrag op mijn bankrekening.

Gisteravond trof ik bij thuiskomst een ENORM pak in mijn kamer. Van Sinterklaas. Maar ik had helemaal mijn schoen niet gezet, geen liedjes gezongen en geen wortel voor het paard klaargelegd. Trouwens, ik had mijn hele schoenenverzameling moeten zetten voor dit formaat cadeau. Voor Erwin en mij, stond erop, in een handschrift dat verdacht veel op dat van Erwin leek.

Ik bel meteen op, mijn jas nog aan. Ik lees het gedicht voor en pak het cadeau uit. Het is een broodbakmachine!! Een broodbakmachine! Maar, maar, dat is toch… ik snap er niks van… dat is toch veel te gek, van Sinterklaas… ik word er helemaal stil van.

Pas als Erwin oppert dat Sinterklaas misschien nog VVV-bonnen over had, ebt de paniek wat weg. Het cadeau is bovendien voor ons samen. Een pak van mijn hart! Ja, precies zo’n zelfde formaat pak, ik ben weer een beetje gerustgesteld.

Als je binnenkort een snee vers brood in je brievenbus aantreft: VERRASSING!

Update: GELUKT!