Wat een heerlijke vakantie. Zon, veel meer zee dan ik gewend ben, twee fantastische Airbnbs, plaatsjes die soms pittoresk en soms prachtig voor de ‘acquired taste’ zijn en de Primitivo’s (al dan niet gekoeld) smaken ons goed. Onmogelijk om verslag te doen van de hele trip, dus ik pluk er gewoon wat foto’s en wat verhalen uit.
In Giovinazzo hebben we een fijn dakterras in het oude deel, vlakbij zee. De buurvrouw hangt elke dag was aan de lijn. Wij hangen er elke dag onze handdoeken, die overigens maar moeizaam drogen. Ondanks de warmte en de zon.
Bij onze eerste duik in zee, glijdt Martijn uit over de glibberigste stenen ooit. Ik had zeker een zelfde smak gemaakt als ik voorop gelopen had. Het bloedt behoorlijk en we lappen een en ander op met de spullen die ik bij me heb. Sterilon, gaasje, verband, sporttape. Bij de plaatselijke farmacia halen we aanvulling. De wond geneest in de loop van de vakantie gelukkig goed, al blijft het de eerste dagen wat schipperen omdat er een behoorlijk groot stuk nat blijft.
Martijn klaagt niet. Het valt mij op dat hij precies past in de Italiaanse omgeving. Ik fotograaf hem vaak en steeds verbaas ik me erover dat zijn kleding exact matcht met de achtergrond. Alsof hij daar gewoon hóórt!
We eten écht pistacheijs dat naar noten smaakt, niet die chemisch groene ellende, en dan nog met een hoorntje dat ter plekke wordt gebakken en opgerold. Zo lekker! Kijk, de Pradadame op de achtergrond gaat ook een hapje nemen 🙂
Andere eetzaken:
- In Italië is glutenvrij echt een ding. Birra analcolica? Moeten ze even checken. Glutenvrij geen probleem.
- ‘s Morgens bestel je cappuccino e cornetto. Niet de chocoladeversie kiezen, tenzij je bereid bent om een halve pot Nutella weg te kauwen. Cornetto alla crema moet je hebben.
- Op vakantie zijn cola en chips essentieel. Suiker, zout, je hebt het nodig na een dag op pad in de hitte. Of dat is in elk geval mijn excuusverhaal.
- Waar je hier het broodje vooraf in een mandje krijgt, gooien ze in Puglia een bruine zak op tafel. Denk dat het brood anders te snel uitdroogt. Of je krijgt een soort gefrituurde hartige soesjes. Mwah.
Het autootje brengt ons overal. Dat wil zeggen: met Martijn achter het stuur. Ik rijd twee stukjes, maar geef het dan op. Afschuwelijk rijden daar! Het is in Italië totaal overbebord. Waar alleen haaientanden hadden volstaan, staan nu een gevarenbord, een omgekeerde driehoek met daarbij 150 m én nog een STOPbord ter plekke. Er staan zoveel waarschuwingsborden dat mijn paniek nooit wegebt. Bovendien is de toegestane snelheid vaak onrealistisch laag. Steeds 50 op snelwegen als er niks aan de hand is, 30 als er ergens een huis in de buurt staat. Je kunt je er simpelweg niet aan houden. Volgens mij is dat juist het gevaar, want hoe moet je dan de zin of onzin van een bord inschatten?
Vanuit Giovinazzo bezoeken we Molfetta, Bari, Alberobello, Locorotondo, Gargano en Cisternino.
Wat een leuke rapportage! Je hebt schrijftalent. Genoten van het bloedend been van Martijn.
Dat ziet er echt uit als een heerlijke en geslaagde vakantie. Weer met veel plezier gelezen en bekeken.
zo te lezen een geslaagde vakantie, geniet er nog maar van.
Ziet er inderdaad uit als een leuke vakantie! Jammer van die val, gelukkig genas het goed.
Rijden in een ander land zou ik ook aan mijn lief overlaten, haha :p
Ik dacht ‘Waar ken ik dat toch van?’ Maar ik herken de huisjes van foto’s van mijn dochter. Afgezien van die val was het zo te zien een prima vakantie!