Parijs met Naan

Voor het mooie hadden we nog 1 jaar moeten wachten (sorry, David) maar toen ik het idee eenmaal had, was er geen houden meer aan: Na 29 jaar gingen Naan en ik opnieuw naar Parijs! Naan was om 5.00 uur opgestaan, en om 8.00 uur zaten we samen in de Thalys met een broodje, een zak krentenbollen en heel veel zin.

Om half elf kwamen we aan op Gare du Nord, waar we eerst een foto moesten reconstrueren:

We namen de metro en liepen het laatste stukje langs de Seine naar Musée d’Orsay. Daar werden we streng gecontroleerd, compleet met poortjes à la Schiphol. Er was een tentoonstelling van portretten van Cézanne. Cézanne had het niet zo getroffen met het uiterlijk van zijn vrouw… Desondanks schilderde hij haar vaak.

We lunchten in le Café Campana en bewonderden Parijs nog even vanaf het terras.

Bij het Louvre maakten toeristen en masse dezelfde foto, waarbij ze de piramide bij het puntje optilden. Hilarisch gezicht, mensen zijn echt kuddedieren.

Tijdens ons wandelingetje stuitten we op een bontgekleurd beschilderd gebouw met een heleboel ateliers/ galeries erin. Leuk om even een kijkje te nemen.

Naan wist te vertellen dat koppensnellers deze beelden op de Notre Dame voor alle zekerheid ook maar onthoofd hadden, nadat ze eerst de échte royalty gedaan hadden. Dat deze beelden koningen uit de Bijbel voorstelden, maakte niet uit: Off with their heads!

We streken neer op een terras.

Het was de hele dag prachtig weer geweest, maar net toen onze glazen leeg waren, begon het te hozen. Een tweede glas was een prima idee, we verschoven een tafeltje naar achteren en ontweken zo op het nippertje ook nog de tsunami aan water die opeens van de luifel naar beneden stortte. Timing: dik in orde!

Bij de Monoprix kochten we een flesje wijn, een stokbroodje, een kaasje en nog meer lekkers en daarmee nestelden we ons om half acht weer in de Thalys – om 22.00 uur terug op Rotterdam Centraal.