We stonden bij Jan Groen al te dubben: de gekozen tegeltjes waren niet zo fel oranje als we gehoopt hadden. Maar ja, iedereen weet dat als Jan Groen het niet heeft, het niet bestaat. We hadden al eerder naar oranje tegels gekeken en hadden toen ook een mogelijke kandidaat aangewezen, maar daarvan stond ons bij dat we die iets te donker vonden. Deze was in elk geval licht genoeg, en als je die kleur tegen de antraciete keuken zette, werd het vast heel mooi.
Na drie weken konden we de tegels ophalen. “Goh. Best flets, vind je niet?”
“Ja, ik had ze ook feller in mijn hoofd.” Maar niks meer aan te doen, het zou best goed komen.
Na een maand zaten de tegels nog niet aan de muur. We hadden moeite een tegelzetter te vinden. En ondertussen hadden we niet zo’n haast, want tja, die tegels… mwah.
Trots showden we ons huis aan zus en zwager: “En deze tegels komen dan nog hier” besloten we de rondleiding.
“O ja, een soort zalmkleur” zei mijn zus argeloos.
Dat was de druppel.
We gingen tóch nog een keer kijken in de eerste winkel waar we indertijd waren gaan kijken. En daar hingen ze gewoon: de ultieme tegeltjes.
Iemand nog interesse in 3 m2 “zalm”oranje tegeltjes van 10×10 cm?
Interesse? Ik zal het je zus vragen 🙂
En ga je de voegen dan ook weer oranje maken 😉 Mooie keuken geworden!
Leuk verhaal, en herkenbaar want wij zoeken ook deze knal oranje tegels (ook voor de keuken achterwand) en ze hebben ze nog steeds niet bij Jan Groen.
Waar hebben jullie ze gevonden ?
Eric.