Die anderhalve meter kon ik zo’n anderhalve maand overzien. Wanneer we de muurtjes tussen ons in mogen gaan afbreken, is nog niet bekend. Dat stemt mij somber. Er gaat tijd verloren die ik niet zelf kan invullen. Die ik wil doorspoelen naar later. Zonde, want ik leef nu. Op dit moment moet ik mijn best doen om de moed erin te houden.
En dus zet ik mijn wekker om de vallende sterren Lyriden te spotten om vier uur ‘s nachts. Ik heb wel wat te wensen! Ik wil op het dak klimmen, maar bedenk me dat ik zelf waarschijnlijk de politie zou bellen als ik midden in de nacht iemand op het dak zou horen of zien en besluit vanaf mijn balkon te kijken. Mijn wachten wordt na een minuut of twintig beloond met de prachtigste vurige vallende ster die ik ooit gezien heb. Een felle lichtstreep.
Toppunt van gezelligheid van mijn dag (klinkt onbedoeld sarcastisch) is dit duifje, dat heel even komt buurten bij het raam. Ik hoor hem gedempt koeren.
Bij Martijn in de buurt zit ergens een specht en dat is ook zo’n blij geluid.
Precies wat ik nodig heb, een sunkit. In de mijne zat een zonnebril en een boek, en ik ga er even mee aan de kade zitten.
Hee, daar heb je mijn vriendje ook weer.
Jaaaa, voor het eerst dit jaar rabarber in de schappen! Can you hear my belly rumble? Het is tijd voor rhubarb crumble!
Tijdens mijn “uitje” naar de garage voor een bandenwissel haal ik een verse vrolijke bos voor op kantoor en verder maak ik alvast kook-en wandelplannen voor het weekend (iets met nasi en kikkers).
Het is een rare tijd waarin gevoelens van somberheid en klein geluk elkaar afwisselen. Zoals jij hebt genoten van de duif heb ik me vanmiddag in de tuin even gelaafd aan de heerlijke zang van de merel.