Ja, dat is wel aan mij besteed, zo’n knutselcadeau!
Ooit schreef een leraar op de basisschool het volgende gedichtje in mijn poëzie album (en ik ken het nog steeds uit mijn hoofd omdat ik hem zo toepasselijk vond):
Een wijze uil zat op een tak
Hoe meer hij hoorde, hoe minder hij sprak
Hoe minder hij sprak, hoe meer hij verstond
Nu vliegt hij als de wijste vogel rond.
Geweldig! Erg mooi.