Ik voel me beroerd. Nauwelijks geslapen. Moe. Somber. Komt niet uit, want Martijn is jarig en we gaan een weekend naar de Ardennen, maar sommige dingen laten zich niet sturen. Met een koelbox vol boterhammen en krentenbollen met kaas gaan we op pad. Binnen no-time zitten we écht in het buitenland. Heuvels, StuBru op de radio en borden die op positie “u had hier linksaf gemoeten” staan.
Onze Airbnb is prima. Lekker ruim, goed bed, keuken met vaatwasser en openslaande deuren. Maar er hangt geen fijne vibe. Het is donker en kil en ben in mijn hoofd muurtjes en meubelstukken aan het verplaatsen (en weggooien). Dit lampje stemt me ook treurig.
En nu ik toch aan het klagen ben: wat is dat tegenwoordig, dat je maar één handdoek krijgt voor drie nachten? Gelukkig heb ik inmiddels uit ervaring geleerd: met de auto op pad = extra handdoek meenemen. Ik bespeur inflatie van de Superhost. Maar daarover een aparte post.
Een klein beetje regen deert ons niet als we donderdag nog een kort rondje van een kilometer of vijf maken vanaf ons huisje. Heel fijn om even buiten te zijn, het is mooi hier.
Heb als een roos geslapen maar word wakker met een stronk doorns in mijn keel. Nog steeds somber. Geen trek. Maar de zon schijnt en er wacht ons een mooie wandeling. Bij de borrel houd ik het op Jupiler 0.0, dan kunnen we uit eten in Stavelot, het dichtstbijzijnde dorpje.
Dit is de mascotte van Stavelot. Iets met Blanc Moussis, monniken en carnaval. Wat wordt me niet echt duidelijk, maar het poppetje is alom vertegenwoordigd.
Ook zaterdag gaan we lekker lang wandelen. De routes zijn hier perfect gemarkeerd! We lopen vooral door bos. Het lekkerst is het als er niemand anders te bekennen is. Helaas zit Obelix ons gelijk bij de start op de hielen. Hij loopt precies even hard als wij. Stoppen maar even, en hem voor laten gaan. Paar minuten wachten… ja, we kunnen weer. Zien we hem na 300 meter op een bankje zitten! Grrr…
Qua wildlife zien we tot nu toe alleen een hazelworm en een dood vleermuisje. We horen een miljoen vogels. En ik vis tig van dit soort kevers uit mijn haar en nek.
Na de wandeling een koude cola op het terras.
En dan: ‘s avonds zien we een vosje door onze tuin lopen! EEN VOSJE! En een hermelijn in de voortuin! (die direct wordt verjaagd door een terrorkat.) We worden ook nog getrakteerd op een vleermuizenshow.
De volgende dag tijdens een laatste wandeling lopen we één keer verkeerd en dat levert meteen een ree op met een kleintje. Vlakbij en zoooo lief!!
Ja, nu kunnen we weer naar huis.