Niagara Falls

In groep 7 of 8 maakte ik een werkstuk over Canada en hield ik er vervolgens een spreekbeurt over. Van het hele verhaal kan ik me niets meer herinneren op de Niagara watervallen na. Zij hebben toen zo’n indruk op mij gemaakt! Dat werkstuk moest nog ergens liggen. Vandaag haalde ik halsbrekende toeren uit in mijn berging, en met resultaat!

Zo te zien is de ansichtkaart van de waterval er later uitgescheurd. Waarschijnlijk omdat ik hem ergens heb opgehangen in mijn kamer of in mijn agenda heb geplakt.

Heb ik mijn hele leven gedroomd over het bezoeken van Niagara Falls? Nee! Maar als we dan toch in Canada zijn, wil ik er wel erg graag heen. En in de trein (die van Toronto naar New York rijdt) voel ik blije kriebels in mijn buik alsof we op schoolreis zijn. We gaan er écht naartoe!!

Vanaf het station is het nog een half uur lopen. Zouden we ze eerst horen en dan zien? Of andersom?
Ongeveer tegelijk. We lopen langs een prachtig smaragdgroene rivier met een hoop schuim, die van de watervallen vandaan stroomt.

Als eerste zien we de Amerikaanse watervallen met rechts daarnaast de Bridal Veil Falls. Heel erg indrukwekkend, en zeer fotogeniek door de grote rotsblokken waar het water bovenop klettert.

De watervallen vormen de grens tussen Canada en de Verenigde Staten. De rivier stort vanuit de VS Canada in. Blij dat we vanuit Canada kijken.

Als je achterom kijkt, zie je de toeristische kermis met hotels, casino’s en attracties. Het plaatsje is helaas een soort pretpark.

Naast de American en Bridal Veil Falls ligt de Horsshoe waterval, inderdaad in de vorm van een hoefijzer. Deze waterval heeft constant een “witte vlek” van mist voor zich hangen door het opspattende water. De afstand vanaf de kant tot de waterval is minimaal, je kunt van heel dichtbij kijken. Wat een power!

Ik wist dat je achter de waterval door kon lopen, en wilde graag de attractie Journey behind the Falls doen. Ik stelde mij hierbij een tunnel voor, waarvan één kant open was, of desnoods van glas. Jammer genoeg was de tunnel dicht, met op twee plekken een soort kijkgat waarvoor een lange rij mensen stond om selfies met tegenlicht te maken. Niet de moeite waard. Wel leuk was dat we iets dichterbij de waterval konden komen en lekker natgehoost werden. Ook mijn wens om een regenboog te zien werd nog beloond.

Onderin de foto zie je de mini-mensjes met gele poncho’s op hun Journey behind the Falls – geeft een mooi perspectief. De watervallen zijn kolossaal. Kolossaal en schitterend.