“Pomp 4 alstublieft, en dat wilde ik graag pinnen. En kan ik er ook nog wat bij pinnen?”
“Ik heb het niet in kas, sorry.” Om haar woorden kracht bij te zetten, gaan maakt ze een ik-kan-er-ook-niks-aan-doen-gebaar met haar handen.
Niet in kas? Kom op, het is tien voor vijf! Alsof er de hele dag nog niemand cash betaald heeft. Die man vóór me zag ik net met echte flappen afrekenen. En: ik had nog niet eens gezegd hoeveel ik erbij wilde pinnen, misschien wil ik maar 10 euro.
Wie heeft bedacht dat je mensen maar moet voorliegen als de waarheid minder klantvriendelijk is?
Ik vroeg überhaupt niet om een reden. Ze had gewoon kunnen zeggen: “Nee, dat kan helaas niet.”
Dan had ik me niet zo genept gevoeld.
Ja, als je niet WILT helpen, zeg het dan EERLIJK.
Misschien is ze de hele dag al eerlijk geweest en heeft dat zoveel boze mensen opgeleverd, dat ze nu niet meer durft…?