Nagels

Waarschijnlijk valt dit stukje in de categorie “wat je eigenlijk echt helemaal niet wilt weten”, maar evengoed hier mijn verhaal.
Ik scheur nagels. Niet obsessief of heel diep mijn vel in, maar keurig kort, meer als makkelijk alternatief voor knippen. Ik doe dit al sinds ik me kan herinneren.
Op een dag heel lang geleden vond mijn moeder een nagel op haar bed.
“WIE heeft dit gedaan?!” Ik was me van geen kwaad bewust en zag dat de nagel gelukkig te groot was om van mijn kinderhandjes afkomstig te zijn. Maar daar nam mijn moeder geen genoegen mee. Als prins op zoek naar de voet die in het glazen muiltje zou passen, ging ze alle nagels van de familie langs. Tot mijn afschuw was de grote teen van Assepoester van mij!
Sindsdien scheur ik mijn nagels, eenmaal afgebeten, altijd nog een keer doormidden voordat ik ze weggooi. Okee, een CSI zou niet onder de indruk zijn. Maar het zet je toch even op een verkeerd spoor.