Mijn idee van een feestje

We mogen weer een weekend naar Ouddorp. Hoera!!

Op donderdag bak ik alvast een verjaardagstaart om mee te nemen. Pecan pie! Het recept schrijft een springvorm van 22 cm voor, maar die heb ik niet. Ik heb twee springvormen, eentje te klein en de ander te groot. Maar een boterkoekvorm van 22 cm heb ik wél! Zo hoog lijkt de taart niet te komen, dus ik gok het erop.
Helaas komt de bodem na het bakken al tot de rand, en dan moet er straks nog vloeibaar spul overheen. Dat komt niet goed, ik moet de bodem toch overhevelen naar de kleine springvorm.

Heel Holland Bakt taferelen! Op dit punt voel ik nog geen paniek. Beetje aanduwen, niks aan de hand.
Maar dan ga ik aan de slag met wat het recept aanduidt als karamelachtige saus. Nou weet ik niet of het aan mij ligt, maar dan zie ik iets met de dikte van vla voor me. Mijn mix van stroop, suiker en slagroom blijft echter zo vloeibaar als koffie.

Ik begin opnieuw, nu met een stuk minder slagroom en op lager vuur. Maakt niks uit, blijft even vloeibaar. Toch maar over de taart heengieten dan, op hoop van zegen dat de springvorm alles binnenboord houdt. In de oven begint het direct te lekken, dus ik schuif er een bakplaat met bakpapier onder en kan alleen maar hopen dat niet álles eruit druipt.

Ziet er best mooi uit. We gaan het morgen proeven.

Op mijn verjaardag worden we wakker in Ouddorp.

Kijk nou wat een idylle. De zon schijnt uitbundig dus we kunnen in de tuin ontbijten. Echt vakantie.

Vlinders in de vlinderstruik…

…en een libel ook op de juiste plek. Heerlijk, wat structuur in de wereld.

Martijn had laatst een oestermes gekregen. Zo kwamen wij op het idee om de ouders te trakteren op een oester als ze mij komen feliciteren. Nu weet ik verder niks van oesters behalve dat ik ze lekker vind, dus belde ik vorige week al met visspecialist Hameeteman in Ouddorp om te checken of ze wel in het seizoen waren en of ik alvast moet reserveren. Kwam helemaal goed, er waren altijd wel oesters in huis.
Geregeld! dacht ik.
Totdat blijkt dat we het mes vergeten zijn…
In de winkel pols ik nog eens of we dan beter een schroevendraaier of een ander mes kunnen gebruiken, beide door Google geopperd als oplossing.
“Allemaal niet doen, dat komt niet goed. Ik stop er wel een mesje bij.”
Wat SUPER! Hebben ze ons echt mee uit de brand geholpen.

Dan komen de ouders en hebben we een perfecte middag met zon, gelukte taart, opengesneden oesters en vooral veel gezelligheid.
Precies als al het eten op is, gaat het regenen. Naar huis! Naar binnen!

Wat een fijne dag.