Aaaargh ben die faraomieren zo spuugzat!
Al jaren wonen de kleine krengen ergens achter de schermen in mijn huizenblok. Eén nest, meerdere… we weten het niet. Faraomieren zijn superklein, ze kunnen door het kleinste kiertje verdwijnen en helaas ook weer verschijnen. Waar de professionele bestrijdingsdienst er al een hard hoofd in had de kolonie te kunnen uitroeien, blijkt dit al die jaren inderdaad ook niet gelukt. Steeds zijn ze even verdwenen, altijd duiken ze weer ergens op.
En nee, deze mieren zijn dus niet te bestrijden met lokdozen of ander in de winkel verkrijgbaar spul. Speciaal faraomiergif werkt als volgt: de diertjes nemen het kleverige spul mee en voeren het daar hopelijk aan de oppermier. Oppermier dood? Dan is de kans het grootst dat het hele nest sterft. Ik spreek ze keer op keer opnieuw vriendelijk toe: Wees lief voor de leider en voer zo royaal mogelijk en VERDWIJN!!! Ik wil jullie niet in mijn keuken. Niet onder mijn toetsenbord. Niet in de vensterbank en al helemaal! niet! in mijn bed. Brrr, ik heb er overal jeuk van.
Ik krijg al jeuk als ik het lees! Ik stuur goede verdwijn vibes je kant op!
oh, jakkes, wat een ellende.