Kappers zijn weer open, maar ik ben geen spoedgeval dus ik wacht nog even. Die pony moet ik onderhand wel te lijf.
Uitsnede van de foto’s is op mondkapjespeil, zie ik nu. Wen er maar vast aan.
Ik denk altijd dat deze schaar nog van mijn opa geweest is, maar evengoed heb ik dat verzonnen want mijn opa overleed al toen ik acht was en een schaar aan iemand nalaten is wel wat curieus.
De kapper kan het duidelijk strakker maar ik ben hier tevreden mee. Nu overal kriebelhaartjes voor het echte kappersgevoel.
weet niet, welke foto shoot ik het beste vind, ha,ha.
heb nog wel een leuke, andere pruik voor je!
Gelukkig heb ik een lieftallige vriendin die de schaar wel even in mijn weelderige haardos wilde zetten. Ik kan er wel weer een week of vier tegen. 🙂