Koud, nat en guur was het toen we de auto uitstapten.
Diepe zucht.
“Wil je wel wandelen?”
“Ja, dat wel. Ik wil alleen geen regen.”
De bui, en daarmee ook mijn bui, verdween na drie minuten. Jacob rolde zijn lopers uit en later zagen we zelfs nog zon. Koud bleef het wel, maar na een warme douche en een kop hete thee zitten we nu voldaan binnen. Klaar voor de avondklok.
Met een hond moet ik er uit, of ik zin heb of niet. Eenmaal buiten ben ik al mijn weerstand vergeten. Dat voldane gevoel na afloop…heel herkenbaar.