Huisgehouden

“Tenminste houdbaar tot drie dagen na de op de bovenzijde van het pak vermelde datum, mits gekoeld bewaard.”
Dit stond vroeger op de melkpakken en mijn zus en ik hebben die zin ooit eens uit ons hoofd geleerd omdat we hem zo belachelijk omslachtig vonden. De drie dagen zijn eraf, maar ik houd ze altijd nog in acht. Ik gooi nooit zomaar eten weg als het een paar dagen over de houdbaarheidsdatum is. Meestal is het gewoon nog goed.
Dat woord “tenminste” is ook lastig. Ik had liever gehad dat ze een uiterste datum aangaven: Uiterlijk opeten op 01-12-2006, anders moet het op 02-12-2006 weg.

Sommige producten blijven gelukkig altijd goed. Toch? Ik dacht nooit dat spaghetti kon bederven, totdat ik een keer ergens een pak tegenkwam dat tot mei 2001 houdbaar was. En wat te doen met stroop? Januari 2004. Oploskoffie? Februari 2006.

Ik heb flink huisgehouden in mijn voorraadkast vandaag. Dit naar aanleiding van een pakje aardappelpureepoeder dat ik wilde gebruiken dat eigenlijk maar tot augustus houdbaar was. Ik heb het toch gemaakt, geproeft… en weggegooid. Het smaakte vreemd en ik wist niet of het aan de bieslook lag die erdoorheen zat. Zonde! Terwijl ik een oproep voor een voedselpakketten kerstactie voor Oost-Europa uit de Kampioen scheurde, moest ik behalve de stroop en de koffie een dicht pak broodmix, een pot pindakaas en zakjes cappuccino in de vuilnisbak gooien.

Komende weken moet ik heel veel sojasaus en een nog bijna volle pot kersenjam opeten.