Dat kwam zo:
Als je een mondkapje draagt terwijl de kapper je pony knipt, belanden die losse kriebelhaartjes deels in het mondkapje. Zodra je dan iets gaat zeggen, zitten ze in je mond. En op je tanden.
En dus weigerde ik daarna voor het eerst een opdracht van mijn werk. Misschien lag dat aan het programma waarin ik de opdracht moest doen (Word! brrr..), misschien lag het aan de absurde drukte of aan de technische issues van mijn apparatuur, maar toch.
Verdacht toevallig.
herkenbaar!
Van mezelf heb ik al haar op m’n tanden dus als daar nog een laag overheen komt én m’n mondkapje valt, zou ik zelfs stilvallen (-: