Als echte forenzen komen we in de ochtendspits van Monachil naar Granada in een kleine file terecht. Kaartjes voor het Alhambra waren allemaal al vergeven, behalve die van 8.30 uur. Dus staan we vroeg op en redden het prima op tijd. Als de kassa’s (en godzijdank ook de wcs!) om 8.00 uur open gaan, duurt het precies 2 minuten voordat alle 600 nog beschikbare kaartjes voor die dag uit de vrije verkoop zijn uitverkocht.
Het Alhambra hangt aan elkaar van de prachtige decoraties. Enorm gedetailleerd houtsnijwerk, steenhakwerk en kleurige mozaïeken.
Ook de spiegelende waterbassins zijn schitterend.
En tussen de priegelwerken in de plafonds blijken ook luchtgaten te zitten! Grappig, want die zie je echt niet van binnenuit.
Wat betekenen toch al die waterkommen? Zou het gewoon slim gedragsdesign zijn? Opdat je niet verder deze nisjes in loopt? Zou heel effectief zijn, want niemand waagt er een stap te zetten.
Na ons bezoek aan Alhambra strijken we neer op een terras voor koffie, maar we merken direct dat we hier churros met warme chocolademelk moeten bestellen – conform de andere tafels. Lekker! Chocolade’melk’ dekt de lading niet helemaal, het is meer chocoladeroom. De churros worden erin gedipt.
We lopen door de wijk Albaicin naar Mirador de San Nicolas voor een mooi uitzicht op het paleizencomplex.
Granada heeft zijn naam te danken aan de granaatappel. Die hier inderdaad overal in de omgeving groeit.
De gevels op dit plein zijn heel mooi beschilderd.
Verderop staat nog een bakje met opgerolde gedichten die je kunt pakken voor een vrijwillige bijdrage. Mijn Spaans is jammer genoeg niet goed genoeg, maar Google Translate zorgt voor verheldering. Een beetje pathetisch misschien, maar ik hou wel van dit soort gedichten.
