Getsie

Ik scan het schap met melkpakken. Tenminste houdbaar tot 12 mei… enkele tot de 13e.
Ja! Daar helemaal onderin achteraan staan een paar pakken die tot de 15e goed zijn. Ik moet ervoor op mijn knieën op de grond maar dan heb je ook wat.
“O nee…” hoor ik achter mij een vrouw tegen me zeggen. Ze wijst op mijn broek. Nu voel ik ook nattigheid. Wat blijkt: ik heb in een half uitgeknepen versie van het-tussendoortje-dat-altijd-tussendoor-kan gezeten.
Mijn hele broek zit onder de smurrie. Gelukkig heeft de vrouw een verfrommeld zakdoekje bij zich, waar ze alleen maar haar zoontjes mond mee had afgeveegd. Op dat moment had ik waarschijnlijk ook een volle snotlap aangepakt, de derrie moest hoe dan ook van mijn broek.
Papieren zakdoekjes zijn inmiddels toegevoegd aan mijn tas-assortiment.