Geen appeltaart

Bij besteding van 25 euro of meer krijg je deze week bij de Jumbo een kratje appels.

Eerder scoorde ik al een pond jonge kaas waar ik nog minstens tot kerst mee kan doen. Ik dacht dat dit toen een openingsactie was, maar blijkbaar is de Jumbo vaker in feeststemming.
Mij best.

De appels zien eruit alsof ze je mond direct vacuüm trekken als je er een hap van neemt, dus dat wordt appeltaart.

Deze week heb ik echter “helaas” geen dure dingen nodig. Geen schoonmaakspul, geen o.b., geen flessen wijn of moten vis. De zes bananen worden waarschijnlijk het kostbaarste artikel op mijn kassabon. Heel even overweeg ik nog een megafles wasmiddel te kopen van tien euro zoveel, maar ik kan me beheersen. Ik draal wat voor het schap met deo’s, besluit dan dat ik er echt maar één nodig heb. Maar wacht, ik kan wel alvast een zakje rozijnen nemen… nee, die heb ik ook nog thuis. In een vlaag van decadentie gooi ik behalve een blikje tonijn ook een blikje zalm in mijn kar. Ik moet het er zo maar op wagen.

Eenentwintig euro vijftien.

Dag taart! Je rook wel lekker.