Normaal neem ik altijd van die vierkante plakjes bladerdeeg uit de vriezer. Maar als het pakje eenmaal open is, dan drogen de randjes van de resterende plakjes na verloop van tijd helemaal uit en kun je ze weggooien. (Of, zoals ik, er heel vieze appelflappen mee maken, die je uiteindelijk na vier dappere happen ook weggooit.)
Ik besloot een keer zo’n rol bladerdeeg uit de koeling te kopen. Tante Fanny keek me bemoedigend aan.
Zeg nou zelf, ze ziet eruit alsof ze weet waar ze het over heeft. Tante Fanny wóónt in de keuken, weet raad met de deegroller en heeft door het constante kneden spierballen waar Popeye jaloers op is.
Dacht ik.
Maar wat het ook voor deeg was (pizzadeeg? brooddeeg?), het kwam niet in de buurt van bladerdeeg! Geen laagjes, niet luchtig, geen romige smaak.
Neptante.