Veel te druk.
De TO DO lijst groeit en groeit en er valt niet tegenop te werken. Aan vormgeven kom ik niet eens toe door de voortdurende stroom mails. Tóch nog een correctie, sorry, echt de laatste. Ja, je hebt het druk he…. maar… kan dit alsjeblieft nog even tussendoor?
Deze klussen zijn voor de vorm als vraag verpakt, maar ‘nee’ is geen optie want er is geen alternatief.
Het is zó veel dat mijn reacties steeds korter en botter worden.
Toen er vanmorgen iemand belde met exact dezelfde vraag als waar ik eerder voor een collega al van alles voor had uitgezocht en nooit meer reactie op had gehad, ontplofte ik bijna. Volkomen onterecht natuurlijk, want ik snauwde tegen de verkeerde.
Uit pure karma sneed de kaasschaaf een plakje duim voor me af.
Om de moed erin te houden, ben ik nu begonnen met het sluiten van weddenschappen. Komen er écht geen correcties meer, dan stuur ik je een chocoladeletter. Toch nog een aanpassing, dan is die letter voor mij.
Ik verwacht mijn schoenen goed te vullen dit jaar.
Och meid, ik kan me zo goed voorstellen hoe je je voelt. Hoe je emmertje alsmaar voller loopt en eigenlijk al is overgelopen. En dat het einde nog lang niet in zicht is. Niet leuk, helemaal niet leuk.
Maar het vooruitzicht van al die letters in jouw schoen maakt het vast ietsje draaglijker.
Succes!
(en eet smakelijk alvast)