Drop in drawing

Een klasgenoot vertelde over Drop in Drawing in the National Portrait Gallery. Ik besloot er vrijdag naartoe te gaan.

De sessie begon om 18.30 uur en het was ontzettend druk! Er waren krukjes, borden, papier, potloden en gummen aanwezig en de docent stelde een opdracht, waar je je niet aan hoefde te houden als je liever iets anders deed. De opdracht was om een beeldhouwwerk te kiezen en tijdens het tekenen van positie te veranderen zodat je vanuit verschillende perspectieven naar je portret keek, om zo méér van de persoon te kunnen vertellen in dezelfde tekening.

Laat ik eerst maar eens wat fatsoenlijks op papier krijgen, dacht ik, en werkte het merendeel van de sessie aan dit portet. Zonde om nu van plaats te wisselen en dan een raar vertekend beeld te krijgen.

Uiteindelijk legde ieder zijn tekening op de grond – hier ongeveer eenderde van het totaal aantal werken. Ontzettend leuk om te zien wat iedereen ervan gemaakt had! Er waren heel veel indrukwekkend goede portretten, en ook verrassende invalshoeken, abstracte werken, van alles. Zo leuk om te zien!

Uit al die portretten koos de docent er een stuk of drie om te bespreken. Het publiek mocht er ook nog drie kiezen, en koos als allerlaatste mijn tekening! En dan niet het portret waar ik zo bloedig aan gewerkt had, maar de tweede vlugge schets die ik gemaakt had omdat ik nog een kwartiertje over had en toch ook iets met de opdracht wilde doen. Unieke ervaring!