Een werkweek van 4×9 uur is zó lekker! Ik heb de hele vrijdag voor mezelf. Om thuis wat te rommelen, of om eropuit te gaan.
Naan en ik gaan naar het Kunstmuseum Den Haag, naar de tentoonstelling Escher – Andere wereld, ingericht door het kunstenaarsduo Gijs Van Vaerenbergh. Mooi gedaan, de inrichting van de zalen is echt van toegevoegde waarde.
Ik start met mijn schilderprojecten. Eerst alles schuren en in de grondverf.
Ik had mijn zinnen gezet op een matte kast, maar na de eerste laag groen vind ik het afschuwelijk! Heel lelijk. En ook nog vlekkerig. Ik beheers mijn aandrang om direct zijdeglans of vernis te gaan halen en dwing mezelf eerst een tweede laag te smeren.
Toch wel lekker bezig.
Grrr…. aan de binnenkant zitten ook nog allemaal randjes die je van de buitenkant ziet. Had ik even geen rekening mee gehouden. Maar daar blijf ik naar kijken als ik het zo laat, dus toch maar weer die potten verf open voor een extra ronde.
Ik ben heel blij met het eindresultaat! Het matte is toch erg mooi geworden. Gelukkig.
De merel heeft zijn zangseizoen afgesloten. Jammer, maar hij heeft het lang volgehouden en ik heb van alle serenades genoten. En dan hoor ik ‘s morgens in alle vroegte opeens een vogelgeluid dat ik niet kan thuisbrengen.
Een winterkoninkje! Wat gezellig. Welkom, beestje.
Test-test-1-2… eens kijken of deze chocosoufflés lukken. Ja, zien er goed uit.
In de trein spot ik een coole reisgenoot.
Haha, kijk hem lekker chillen op het bagagerek!
Deze vrijdag sluit ik af met de voetjes in zee bij Hoek van Holland.
hard gewerkt hoor en het resultaat mag er zijn!
Wat een mooie kleuren, die kasten! Ik houd daar van! Voor het zien van je reisgenoot is een officiële benaming. Maar die ben ik even kwijt.
Even opgezocht: het heet Pareidolie. 🙂