Daar gaan we weer, is mijn eerste gedachte. Grote witte wolken komen onder de motorkap vandaan. Het stinkt ook een beetje. Alarmlichten aan, motorkap omhoog. Er lekt water of een andere vloeistof uit de auto. Eerst de Kanarie maar naar de stoep duwen. Godzijdank is Erwin er. De Wegenwacht houdt me wel 5 minuten in de wacht voordat er opgenomen wordt. Ja, het is druk en het kan wel anderhalf uur duren voordat er iemand komt.
Gelukkig staan we veilig.
Gelukkig is het lekker weer.
Gelukkig ben ik samen met Erwin.
Gelukkig waren we op weg naar huis en niet naar een afspraak.
Wel een beetje jammer dat ik nu al moet plassen. En dat er hoofdpijn op komt zetten.
Er komt politie poolshoogte nemen.
Na een half uur spotten we toch al de Wegenwacht. Het is een vrouw! De radiateur is lek dus het kan helaas niet ter plekke opgelost worden en ze belt de sleepdienst.
Zou de Wegenwachtdame haar vriendin gebeld hebben? De sleepdienst die een tijdje later arriveert is ook een vrouw! Zij brengt ons keurig naar de garage en daarna zet ze ons nog thuis af. Ik heb het al vaker gezegd; bij de Wegenwacht zitten mijn vrienden.
Het zit ons niet mee met de vervoersmiddelen!
Wat een ellende. Sterkte.
PS. Ik dacht een stukje over het zondagavondgevoel te gaan lezen, maar dit is andere koek.
Goh, ik hoor ook bij die ons! Het is immers nog maar vier weken geleden dat ik met pech onderaan de afrit stond in Amsterdam en door Routemobiel daar weggehaald werd…. Het is het seizoen ervoor!!
Nou dan hoor ik ook bij “ons” want ik zat ook in de auto onderaan de afrit in Amsterdam!!!!