Wat een genot.
De zon schijnt, ik kan gewoon op mijn balkon ontbijten, ik ben de komende week vrij én al mijn allerliefsten zijn nu minstens 1x geprikt. Ikzelf mag morgen. Een gevoel van opluchting sijpelt langzaam mijn hoofd in.
Tijdens een heel vroege wandeling zag ik deze twee lieverds hupsen. Saampjes! Ik dacht dat er nog maar eentje was overgebleven in het parkje, maar ze hebben elkaar gelukkig nog.
Ik eet nu zo vaak mogelijk asperges. De rest van het jaar is dat er niet meer bij, dus ik neem het er nu van.
Door allerlei omstandigheden (voornamelijk het WEER!) waren we nu pas bij de kikkers.
Eerst zagen we ze wel maar hoorden nog niks.
Uiteindelijk kregen we toch een klein concert.
Ik word zo blij van dit geluid. Als ik een vijver in mijn balkon kon graven, deed ik het.
Ook nog twee hertjes gezien een paar mooie grote kevers. Die onderste was enorm! Wel twee vingerkootjes.
Vanavond gaan we voor de eerste kadeBBQ van het jaar.
De zon schijnt.
Een bont boeket graag, van MAXIMAAL 15 euro. De bloemist zocht wat bij elkaar en ging aan haar collega de prijs vragen. Tien euro, hoorde ik de collega zeggen. Nu was ik eigenlijk al content met het boeket, maar ik snapte dat verkoper nog wat extra bloemen erbij kwam zoeken. Terug naar de collega voor een nieuwe prijs: het boeket kwam zo op 14 euro. Ik hoorde: “Wat doen we dan, ronden we het af?” Waarschijnlijk geen idee dat ik het hele gesprek kon horen. Het antwoord van de collega verstond ik niet dus was benieuwd wat de kassa zou aanslaan.
Verrassing! Het werd 15 euro.
In de supermarkt was er geen normale tarwebloem à € 0,38 meer, de enige optie in het schap was biologische bloem: € 1,44. Mijn lievelingswijn? Al weken niet verkrijgbaar. Het schap staat wel vol, alleen met wijn die 2x zo duur is. Heb ik me ook al eens in vergist. Eigen schuld, moet je er maar niet vanuit gaan dat het kaartje bij het juiste schap staat.
En zo kwam het dat toen ik op mijn kassabon € 2,29 zag staan bij de flespompoen die in de winkel voor € 1,99 werd aangeboden, de maat opeens vol was. Ik ging rellen om 30 cent. Ja, het was een biologische en ja, ik wist het zeker en ja, ik kan hem uit mijn tas opgraven. Hier met die € 2,30!
Verder kwam ik thuis met het zoveelste pakje roomboter. Ken je dat? Dat je een paar keer achter elkaar denkt: volgens mij was dat bijna op. Laat ik maar alvast nieuwe nemen…
Had ook nog twee nieuwe kookervaringen!
1: een gerecht met gelatine. Nog nooit eerder gebruikt. Ik vind het ook zo’n jaren ’80 verpakking, misschien dat ik er daarom nooit eerder vertrouwen in had 🙂
2: een sinaasappelcake met HELE sinaasappels. Dus met schil en al in de pan, koken en pureren. Met eieren en amandelmeel in de oven. Zo’n leuk recept! Alleen de cake werd SUPERbitter (niet vreemd met die schil). Een beetje chocolademousse erbij deed wonderen.
Een soort oudejaarsavond, dat was het Songfestival vroeger. Opblijven totdat je omviel. Engeland of Ierland won, want dat waren de enige landen die in een taal zongen die iederéén begreep. Lekker overzichtelijk. Eigenlijk was de lol er al sinds mijn twaalfde helemaal vanaf en keek ik nooit meer echt. De Nederlandse inzendingen waren ook altijd dramatisch. Soms, als ik in het liedje geloofde de laatste jaren, keek ik met een half oog.
Dit jaar is de Nederlandse inzending als vanouds kansloos, maar het is in Ahoy… dat is toch best iets om trots op te zijn! Een Nederlandse productie. Er is zelfs een set van Afrojack opgenomen hier op de Hef.
Het logo van dit jaar is gemaakt door het bureau CLEVERFRANKE en heeft een mooi achtergrondverhaal. Het beeldmerk lijkt op een feestelijk vuurwerk, maar het zijn eigenlijk de posities van alle hoofdsteden van de deelnemende landen ten opzichte van Rotterdam als centrum. De steden zijn met elkaar verbonden door twee kleuren uit de vlag van het betreffende land. Tof dat de banen uit het logo overal in terugkomen, vaak ook geanimeerd.
Dan de postcards, dat zijn de video’s voorafgaand aan de liedjes om de artiesten aan te kondigen. Waar wij geen weet van hebben, is dat verschillende partijen hun concept moeten pitchen voordat iemand de opdracht voor de klus binnensleept. Criteria: passend bij het over-all concept Open Up, een kennismaking met Nederland als gastland en een introductie van de deelnemers. En o ja, die deelnemers kunnen niet daadwerkelijk aanwezig zijn voor het opnemen van de clips… Succes!
Pitchwinnaar idtv laat in de postcards een tiny house door Nederland reizen. Het open huisje is steeds helemaal anders ingericht met persoonlijke attributen passend bij de artiest. Er is ook geprobeerd te zoeken naar een link tussen de artiest en de locatie in Nederland. De artiesten zijn er als hologrammen in verwerkt. Ook in de postcards komen de vlaggenbanen terug. Ik hou van een totaalconcept waarbij alles klopt.
De decors zijn natuurlijk ook prachtig. Ik kijk mijn ogen uit.
Op Hemelvaartsdag ga ik met Daan het vernieuwde eiland van Brienenoord verkennen. Ik fiets naar de brug naar het eiland… waar nu geen brug meer ligt. De toegang naar het eiland is een heel stuk verplaatst. Juist. Ik fiets nog een stukje door. We gaan zo snel mogelijk van de brede wandelroute af en steken een smal paadje in.
Vlakbij zitten twee bosuiltjes!!
Ze schrikken van ons en vliegen allebei naar een andere plek. Nog steeds goed zichtbaar met het oog. Mijn telefooncamera heeft er iets meer moeite mee, maar ik leg er toch eentje vast.
Hier moet ik om lachen. Ik ga wel voor een heleboel flupseltjes. Een lijk wil ik liever niet vinden en die Romeinse nederzetting… hm… vast niet.
Op vrijdag wil ik eigenlijk naar de kikkers, maar het is bewolkt en ik weet niet of de kikkers dan wel zo enthousiast zijn. Het is nogal ver rijden voor een wandeling zonder kwaakgarantie, dus we besluiten naar Woudenberg te gaan. Eerst ‘even’ langs de bloedbank. Waar het zo’n beetje de drukste dag van het jaar blijkt. Een lange zit, vooral voor Martijn die in de auto wacht. Maar met een record Hb-waarde van 9.1 ben ik heel blij!
In het bos ruik ik: BOSBESSEN! Vroeger plukten we tijdens onze vakanties in Noord-Italië vooral cantharellen, maar ook bosbessen en aardbeitjes. Blijkbaar zit de geur van bosbessenplanten in mijn geheugen opgeslagen. Want er is geen bes te bekennen en ik herken de planten niet, maar de Seek-app geeft me gelijk: hier groeien bosbessen. Leuk!
9 mei. Vandaag is mijn moeder jarig. Omdat we uitgenodigd zijn op de borrel doen we een corona zelftest. Met de negatieve uitslag, goed handen wassen en het feit dat mijn beide ouders al 1x gevaccineerd zijn, durf ik ze lekker te knuffelen. Beste cadeau in tijden!
Eerder vandaag boekten we een vakantie in Polen (zo’n zin in!) en haalde ik dit leuke lampje op bij het PostNL punt. En ook nog zulk lekker weer.
De merel zit nu keihard te zingen. Wat een blije dag.
Twee jaar geleden stond er een huizenruil met Utrecht in de planning, die door verschillende omstandigheden een paar keer is verzet. Maar nu gingen we écht!
Wat een prachtig ingericht huis! Het hele interieur is pastelkleurig, met een toffe retro 50s keuken. Alles klopt met elkaar. Erg mooi.
Deze vaasjes vind ik ook briljant. Aardewerk.
We maken kennis met deze reusachtige kat met hoogpolig zwart haar en gele ogen. Als hij naar je zou blazen, loop je denk ik een blokje om, maar het blijkt een lief beestje dat van knuffelen houdt. En je hebt er geen omkijken naar, want hij heeft geen kattenbak maar gaat gewoon even naar buiten bij hoge nood. Ideaal.
Het is druk in Utrecht. Eerste weekend na de versoepelingen en dat is te merken. De terrassen zitten bomvol en het is niet eens lekker weer. Wij doen boodschappen bij een enorme Jumbo (O wat mis ik mijn oude ruime winkel!) bij winkelcentrum IBB hof. Geinig, daar heb ik ooit nog een logo voorstel voor gedaan.
We halen een DIY menu af bij SYR. Aanrader! Superlekker en verrassend diner, keurig met opwarminstructies. En bijpassende playlist. We snappen de timer van de oven niet helemaal, maar dat lossen we op met onze telefoon.
Sommige gangen zijn al op voordat ik aan een foto dacht.
Om 23.45 uur word ik uit mijn diepe slaap getetterd door een doordringend alarm. WAT IS ER?? Ik probeer Martijn wakker te maken, maar dat duurt even. Ik moest ook van ver komen, maar het alarm is ZO! HARD!! Ik kan gewoon niet meer nadenken door dat geluid. Ik ga op onderzoek en snauw naar Martijn of hij misschien even een lichtje kan aandoen. Slaapdronken mompelt hij nog iets over de vaatwasser, maar die is gewoon uit.
Het blijkt de oven, die keurig na 5 UUR in plaats van de beoogde 5 minuten alarm slaat. Pfff….
Natuurlijk lig ik nog uren wakker van de adrenaline (en Martijn natuurlijk niet). Zou de kat, die logischerwijze gevlucht is, ooit weer terug durven?
De volgende ochtend is de kat gelukkig gewoon weer thuis en wandelen we naar de Veldkeuken op en neer. Hagel en zonneschijn, mooie route. En op maandag maken we een mooie ronde in de Soesterduinen.
Zo ziet mijn versie van geluk eruit. Ik word zo blij als ik hiernaar kijk!
We mochten een week logeren bij Casper, mits hij genoeg geknuffeld werd. Geen probleem! Overdag werkten wij in het gezellige kantoor-aan-tafel, eind van de middag nog even in de zon op het bankje in de voortuin en ‘s avonds dirigeerde Casper ons naar de bank. Dan lag hij uren op schoot te spinnen en te slapen.
Aaah…kijk nou wat een leukerds!
Een brutale kauw pikte de jonkies in de vacht. Waarom deed hij dat? Leek heel gemeen, maar hij was bezig met het verzamelen van zacht materiaal voor zijn nestje. Mooie reminder dat elk verhaal meerdere kanten heeft.
In het weekend en op Koningsdag maakten we lange wandelingen. Bij het wandelen stuiten we tegenwoordig erg vaak op afgesloten paden. Vanwege broedseizoen, vanwege werkzaamheden of vanwege corona. Ditmaal liep er een pad langs huizen dat volgens een bord ‘te smal’ was voor recreanten in coronatijd. Toegang alleen voor bewoners. Pfff. Lag midden in de polder, aldus dit stadsmens.
Hier kreeg ik ook de kriebels van.
Eerste ijsje van het seizoen:
En ook eerste terrasje van het seizoen! Ja, we zaten meteen de 28e op het terras. Niks gereserveerd, we besloten spontaan te gaan en bemachtigden zomaar een plaatsje in de zon.
En verder spaarde ik EINDELIJK alle weetjes van de Ommetjes app bij elkaar.
Mooi, gelijk account verwijderd. Stond al weken bovenaan in de collegacompetitie. Collega die tweede in de ranglijst stond, appte me al waarom ik haar motivatie om zeep geholpen had, haha. Bovenaan staan is lastiger dan iemand op de hielen zitten. Ik snap dat.
De kraan is weg.
De hijskraan waar ik maandenlang op uitkeek, is opeens weg. Dat ziet er kaal uit.
Maar mijn balkon is weer mooi bedekt. Met houten vlondertegels. Het wiebelt nog her en der maar ik ben er tevreden mee.
Ik heb echt álle kleuren kleding. De complete regenboog. En ik denk ook altijd dat ik alles door elkaar draag. Maar bij het ophangen van de was blijkt iedere keer dat ik toch een soort fases heb. Grappig.
De fietser waar ik naast parkeerde bij de Jumbo zit in zijn chocomelfase. Altijd handig voor onderweg, zo’n pak op je bagagedrager.
Ik kocht nog steeds geen wit goud, maar wel robijnrood. Crumblen maar!
