Ligt het aan mij of heeft deze kinderboerderijkip een nieuw hoofd?! Volgens mij zat er nooit geel in vroeger….
(Kinderboerderij de Bokkesprong op de Tjalklaan)
Ook nieuw op mijn route werk–> huis: nieuwe stoplichten op het Drooglever Fortuynplein. Ik hoop tenminste dat ze nieuw zijn, anders heb ik ze al die tijd genegeerd.
koeksculptuur
“Nog 3 minuten” denken.
En dan heel langzaam laten doordringen dat het zaterdag is.
For Illustration Friday.
(click for more Illustration Friday)
Mijn baas is vandaag vrij en er belt een klant voor hem.
“Nee, die is vandaag afwezig.”
“Wat? … heeft hij een feestdag?”
Ja, dat lijkt me wel met dit weer!
Ik zat erop te wachten, op commentaar.
Nadat de Kanarie het begeven had, ik een uur half in de berm, half de weg blokkerend op de Wegenwacht gewacht had en daarna nog eens drie kwartier op de sleepdienst.
Nadat ik tevergeefs mijn ouders geprobeerd had te bereiken en dus maar autoloos naar huis gegaan was.
Nadat ik de rest van de middag besteed had aan boodschappen doen, strijken en vooral aan wachten op telefoontjes die niet kwamen.
Na, kortom een rotmiddag, toen ik ‘s avonds alsnog met de metro naar mijn ouders moest en besloot onderweg bloemen te plukken voor mijn moeder, verwachtte ik een lading commentaar.
“Geen geld voor een echt bossie?”, “Die bloemen zijn niet van jou, hoor” of “Mooi, he, de natuur” zijn voorbeelden van de opmerkingen die ik de afgelopen jaren heb moeten incasseren. Als je de leeftijd van 12 gepasseerd bent, word je blijkbaar geacht bloemen te verkrijgen met geld in plaats van moeite.
Dat kan er vandaag ook nog wel bij, dacht ik en snoeide met mijn schaar een mooie struik met roze bloempjes. Kom maar op!
Maar niets. Het bleef bij verbaasde blikken dit keer.
Ik moest er gewoon van glimlachen.
Maandagavond 21.15 uur: de bel gaat. Of er boven of beneden gebeld wordt, kan ik niet horen, dus ga ik eerst op mijn balkon kijken of er iemand beneden voor de deur staat. Nee. Dan maar door het spiekgaatje loeren: ik ben hier altijd een beetje bang voor, alsof ik recht in de ogen ga kijken van een terugspiekende engerd… ik zie niemand. Belletje-trekkers denk ik. Maar dan een plotseling “Hallo?..”
“Ja, hallo?”
“Ik kom via de Nieuwe Unie een rookmelder installeren.”
Nou heb ik natuurlijk geleerd om nooit vreemde mannen binnen te laten dus ik piep nog braaf “daar wist ik niks van” en zwaai vervolgens de deur open.
Binnen één minuut staat de indringer weer buiten en hangt de rookmelder keurig aan het plafond in de gang. Een beetje beduusd blijf ik achter met de verpakking en de gebruiksaanwijzing.
Zou het erg opvallen als ik me tussen een groep Japanners wurm?
Ever noticed how fat people tend to wear pink? Why, I wonder.
For Illustration Friday.
(click for more Illustration Friday)