Foto door André Kuipers zelf. Credit: ESA/NASA
Lowlands 2005: met open mond luisterde ik naar Wubbo Ockels, die op het festival zijn verhaal hield over zijn ruimtereis, maar vooral ook over duurzaamheid op aarde, groene energie en de raceauto Nuno.
September 2012: Speurend naar een leuk uitje viel mijn oog op een lezing van André Kuipers in het Museon. Leuk! Van tevoren had ik me erop verheugd, maar tegelijk had ik me voorbereid op veel herhaling. Ik had namelijk al veel gevolgd van André; zijn blog, fotostream, de landing live op tv, veel interviews… ik vroeg me af in hoeverre de astronaut daar zelf in slechts twee uurtjes tijd nog wat aan toe zou kunnen voegen. Maar wat heb ik me vergist!
André tovert nieuwe beelden op het scherm en hij heeft er een enthousiast verhaal bij. Zo mogen we een kijkje nemen in de week- en dagschema’s vooraf aan en tijdens de missie, krijgen we uitgebreide insiders info over het leven op de ISS (“officieel is er geen drank aan boord”) en de reizen met de Sojoez. Tot slot toont André een prachtige timelapse van beelden van de aarde. Zo onwerkelijk dat het gemaakt lijkt door een kunstenaar! Totdat er dan opeens weer een stuk zonnepaneel in het kader zichtbaar wordt, en ik me realiseer: hij zat daar écht.
Het is me nu wel duidelijk dat je als ruimtevaarder een heeeeeleboel kwaliteiten moet hebben.
Allereerst word je geleefd. Je moet de hele wereld over vliegen met trainingen in Rusland, Amerika en Japan zonder vrije tijd tussendoor, met slechts 1 week per jaar thuis, en die thuisbasis is eigenlijk München… Je moet goed zijn in werkelijk ALLES. Een beta-knobbel spreekt haast voor zich, maar daarnaast moet je ook je talen spreken (in de Sojoez zijn alle teksten in Russisch, in afgekort vakjargon), je moet fysiek ultrasterk zijn (oefening voor een landing in een poolzee, met 16 pakken isolatiespul aan, gehouden in Dubai bij 40 graden..), je moet goed kunnen klussen (in die wirwar van draden en knoppen, waar alles techniek uit het jaar nul lijkt maar blijkbaar het meest geavanceerde is dat er bestaat, moet je snappen hoe de dingen werken en hoe je ze kunt repareren als er iets stuk gaat), proefkonijn durven zijn, superstressbehendig zijn en ook nog meedoen aan allerlei belachelijke bijgeloof-rituelen.
In mijn hoofd vormt zich dan een beeld van een soort hyperintelligente autist…
Maar André Kuipers staat gewoon met plezier voor een zaal mensen te vertellen over zijn wonderlijke leven. Niet normaal.