Ameland

Ooit won ik met een ballonwedstrijd een rugzak in de vorm van een pandabeer. Mijn ballon, opgelaten in Diergaarde Blijdorp, was namelijk helemaal naar Ameland gewaaid! Ameland, dat was heeeeel ver weg! Als ik later groot was, dan ging ik er vast een keer naartoe.

Eindelijk was het dit weekend zover. Eerst nog een drempel te nemen, want omdat we dit jaar met de auto op vakantie gaan, is het misschien handig als ik ook een keer een wat langer stuk rijd. Om precies te zijn: van Rotterdam naar Holwerd, Friesland. Een stuk van 3 uur! Met de ring Amsterdam erin, en ook van die plattelandswegen waar je dan opeens een tractor moet inhalen terwijl het verkeer je op de linkerbaan tegemoet komt. Rrrr… Ik weet zeker dat het zonder Erwin niet gelukt was. Hij zit zo rustig naast me, laat me zelf beslissen of ik wil stoppen, helpt me als ik het even niet overzie. Echt fijn. En zo rijd ik opeens over de Afsluitdijk, WOOEEEI!!

De boot zet ons af op Ameland, waar een straffe wind waait, maar de zon uitbundig schijnt. We stuiten direct op een onderdeel van het Metz imperium; de fietsverhuur. Behalve fietsverhuur heeft Metz ook een vishandel, een garage, vakantiewoningen, computer service, horecagelegenheden, etc. Don’t mess with Metz dus, anders gaat het eiland gegarandeerd failliet.

We lopen naar ons hotel verkennen het dorp Nes waar het net druk is vanwege het oldtimersfestival en gaan daarna met de vlieger naar het strand.

Ook Nes, het grootste van de vier dorpjes op Ameland, is lekker kneuterig. Kopij inleveren bij Joop graag.

Qua eten moet je op Ameland echt moeite doen om een restaurant te vinden dat net iets anders serveert dan saté en spareribes. Wij vinden gelukkig tweemaal een leuk tentje, en ik eet voor het eerst kokkels. Lekker, maar jammer van het zand.

De volgende dag huren we fietsen en crossen het hele eiland over. Van Nes naar de vuurtoren (een echte met rood met witte strepen!) op het zuidelijkste punt.

Dan naar Hollum, Ballum, het vliegveld, terug door Nes naar Buren en tot slot naar Het Oerd op het uiterste noorden van het eiland. Wat een tegenwind! Onze konten krijgen het zwaar te verduren tijdens deze tocht van zeker 50 km. Oef.

Gelukkig zien we onderweg een heleboel lieve beestjes: het stikt op het hele eiland van de konijntjes (hoewel konijntJES… ik weet niet wat ze daar te eten krijgen maar ze zijn beslist niet ondervoed. Joekels van konijnen dus eigenlijk), paarden, lammetjes (die wilden MEEEEEEH!! Ja, dat wilden wij ook wel, maar ze pasten niet in onze rugzak) en we zien zelfs een hertje! Mocht je voor je rust naar Ameland willen, dan raad ik een kamer vlakbij het vogelbroedreservaat af. Gekmakende herrie.
We zien alleen geen zeehondjes, echt stom. Ik zag er wel steeds bijna eentje, hoor!
Maar ja…