5

Pappa stond met zijn camera op de trap. Hij helde een beetje over de leuning. Op de grond stond mijn verjaardagstaart die mamma vers gebakken had. “Mara! Kom eens hier!”
Ik vond het een beetje een rare situatie, zo die taart op de vloer. Straks ging ik er nog per ongeluk in staan!
“Hou je hand maar vlak boven de taart. Nee, veel dichterbij. Voorzichtig hoor, dat je hem niet raakt.”
In opperste concentratie probeerde ik mijn hand stil te houden.
“Zo lijkt het straks net alsof je hand bovenop de taart ligt”, legde pappa uit.
Het moment was erg spannend. Ik zag al voor me hoe die foto iedereen om de tuin zou leiden en was trots dat ik in het complot zat.

Dat ik dat jaar precies vijf werd, heeft in het avontuur geen enkele rol gespeeld. Pas jaren later ontdekte ik de clou van de foto.